Дурач IV Крножевич соли 1490 хукмрони Зета шуд. Хукмронии у то соли 1496 давом кард. Чурач писари калонии Иван хукмрони бомаърифат буд.Ӯ бо як амали таърихӣ машҳур аст: ӯ барои чопи аввалин китобҳо дар Аврупои ҷанубу шарқии Аврупо, соли 1493 аз матбае, ки падараш ба Четинье оварда буд, истифода бурд. Матбааи Crnojević ибтидои калимаи чопиро дар байни славянҳои ҷанубӣ нишон дод.Матбуот аз соли 1493 то соли 1496 фаъолият намуда, китобҳои диниро нашр мекард, ки панҷтои онҳо ҳифз шудаанд: Октоих првогласник, Октоих петогласник, Псалтир, Молитвеник ва Четворожеванчелье.Дураҷ чопи китобҳоро идора мекард, муқаддима ва баъд суханҳо менавишт ва ҷадвалҳои мураккаби Забурро бо тақвими моҳӣ таҳия мекард.Китобхо аз матбааи Црноевич бо ду ранг — сурх ва сиёх чоп шуда, бо ороиши пурмазмун буданд.Онҳо барои бисёре аз китобҳои бо ҳуруфи кириллӣ чопшуда намунаи ибрат буданд.Пас аз он ки ҳукмронии Зета ба Дураҷ дода шуд, бародари хурдии ӯ Станиша бидуни имкони ҷойгузини падараш Иван ба Константинопол рафт ва исломро қабул кард ва номи Скендерро гирифт.Станиша хамчун хизматгори вафодори Султон Санжак-бейи Шкодра шуд.Бародарони ӯ Дураҷ ва Стефан II муборизаро бар зидди усмонӣ идома доданд.Далелҳои таърихӣ норавшан ва баҳсбарангезанд, аммо чунин ба назар мерасад, ки Венетсияҳо , ки аз нотавонӣ дар тобеъ кардани хонаи Крноевич ба манфиатҳои худ ноумед шуда, тавонистанд Стефани II-ро бикушанд ва Дураҷро бо фиреб ба Константинопол фиристоданд.Асосан, Дураҷ ба Венетсия барои кор кардан дар маъракаи васеи зидди усмонӣ ташриф овард, аммо муддате дар асирӣ нигоҳ дошта шуд, вақте ки Стефан II аз Зета бар зидди усмониён дифоъ мекард.Эҳтимол меравад, ки ҳангоми бозгашт ба Зета, Дураҷ аз ҷониби агентҳои Венетсия рабуда шуда, бо иттиҳоми ташкили Ҷанги муқаддаси зидди Ислом ба Константинопол фиристода шуд.Баъзе иддаоҳои беэътимод вуҷуд доранд, ки гӯё ба Ҷӯраҷ барои ҳукмронии Анатолия дода шудааст, аммо дар ҳар сурат гузоришҳо дар бораи макони будубоши Дураҷ баъд аз соли 1503 қатъ шуданд.