Вориси Балша II Дурач II Страцимирович Балшич аз соли 1385 то 1403 дар Зета ҳукмронӣ мекард;вай бародарзодаи Балша ва писари Страцимир буд.Вай инчунин дар назорат кардани феодалхои махаллй душворй мекашид, бе назорат аз болои fiefs тамоми Зетаи боло.Ба гайр аз ин, феодалхои атрофи Оногошт (Никшич) химояи Венецияро кабул карданд.Барҷастатарини он лордҳо Радич Крноевич буд, ки минтақаи байни Будва ва кӯҳи Ловченро назорат мекард.Ғайр аз он, як қатор феодалони Арбана, бахусус Леке Дукагҷини ва Пол Дукаҷини ба тавтиаи зидди Дураҷ II ҳамроҳ шуданд.Бо дарназардошти ин, инчунин хатари доимии туркҳо, Дураҷ II бо сарвари асосии Сербистон, шоҳзода Лазар робитаҳои мустаҳками оилавӣ дошт.Барои кӯмак ба шоҳзода Лазар дар дифоъ аз сарзаминҳои сербҳо аз ҳамлаи усмонӣ , Дураҷи II аскарони худро дар якҷоягӣ бо нерӯҳои Бан Твртко I Котроманич (бо онҳо дар бораи Котор баҳс дошт) барои мулоқот бо артиши усмонӣ дар Косово Полже фиристод.Сарфи назар аз марги Султон Муроди I, лашкари сербҳо дар ҷанги эпикии Косово дар соли 1389 шикаст хӯрд. Бино ба маълумоти сарчашмаҳо, Дураҷи II дар Улсинҷ дар Зетаи ҷанубӣ буданаш дар набард иштирок накардааст.Дар солҳои баъдӣ, Дураҷи II барои баланд бардоштани рақобат байни усмонҳо ва венетсияҳо бозиҳои моҳирона дипломатӣ бозид.Бо ин мақсад, ӯ ба Скадар пешниҳод кард, ки ҳарду умедворанд, ки дар ниҳоят ӯ метавонад онро нигоҳ дорад.Пас аз ду соли ҷанг, туркҳо ва венетсияҳо розӣ шуданд, ки онро ба Дураҷи II, ки дар низоъ бетараф буд, вогузор кунанд.Ба хамин тарик, ракобати байни венецияхо ва венгерхо ба у фоида овард.Пас аз шикасти ҷиддии нерӯҳои худ аз ҷониби туркҳо дар наздикии Никополис, шоҳи Маҷористон Сигизмунд ба ӯ унвони шоҳзодаи Арбания ва назорати ҷазираҳои Хвар ва Корчула дод.Дар муноқишаи байни Дураҷ Бранкович ва амаки ӯ Стефан Лазаревич (писари шоҳзода Лазар), ки баъдтар унвони Деспоти Византияро гирифт, Дураҷи II бо Стефан баромад.Бо дастгирии Дураҷ, Стефан дар моҳи ноябри соли 1402 дар ҷанги Триполье дар майдони Косово қувваҳои туркро таҳти роҳбарии Дурач Бранкович мағлуб кард.