Петар Петрович Негош, владикаи бонуфуз, дар нимаи аввали асри 19 ҳукмронӣ мекард.Дар соли 1851 Данило Петрович Нжегош владика шуд, аммо дар соли 1852 вай издивоҷ кард ва аз хислати калисои худ даст кашид ва унвони княз (шоҳзода) Данило I-ро гирифт ва сарзамини худро ба князии дунявӣ табдил дод.Пас аз кушта шудани Данило аз ҷониби Тодор Кадич дар Котор, дар соли 1860, Черногорияҳо 14 августи ҳамон сол Николайи I-ро вориси ӯ эълон карданд.Дар солҳои 1861-1862, Николас ба ҷанги бемуваффақият бар зидди империяи Усмонӣ машғул шуд.Дар замони Николас I ба кишвар низ аввалин конститутсияи худ (1905) дода шуд ва дар соли 1910 ба рутбаи подшоҳӣ баланд шуд.Пас аз шӯриши Ҳерсеговиния, ки қисман бо фаъолияти пинҳонии ӯ оғоз ёфт, ӯ боз ба Туркия ҷанг эълон кард.Сербистон ба Черногория ҳамроҳ шуд, аммо ҳамон сол аз ҷониби нерӯҳои турк шикаст хӯрд.Ҳоло Русия ба он ҳамроҳ шуд ва дар солҳои 1877–78 туркҳоро қатъиян торумор кард.Шартномаи Сан-Стефано (марти 1878) барои Черногория, инчунин Русия, Сербия, Руминия ва Булгория хеле фоиданок буд.Бо вуҷуди ин, дастовардҳо бо Шартномаи Берлин (1878) то андозае кам карда шуданд.Дар охир Черногория ҳамчун давлати мустақил эътироф карда шуд, қаламрави он ба таври муассир бо илова намудани 4,900 километри мураббаъ (1,900 кв мил) ду баробар шуд, бандари Бар ва тамоми обҳои Черногория барои киштиҳои ҷангии ҳамаи миллатҳо баста шуданд;ва маъмурияти полицияи бахрй ва санитарии сохил ба ихтиёри Австрия гузошта шуд.