Барӯйхатгирии солҳои 1582–83 ба қайд гирифта шудааст, ки вилият, як қисми худмухтори сарҳади Санҷаки Скутарӣ, дорои наҳияҳои Грбавчи (13 деҳа), Жупа (11 деҳа), Малоншичӣ (7 деҳа), Пьешивчӣ (14 деҳа), Четинье (16 деҳа), Риека (31 деҳа), Крмница (11 деҳа), Паштровичӣ (36 деҳа) ва Грбалж (9 деҳа);чамъ 148 деха.Қабилаҳои Черногория, бо дастгирии Епархияи Православии Сербҳои Четинье, дар ҷангҳои партизанӣ бар зидди усмониён бо як дараҷа муваффақият мубориза бурданд.Ҳарчанд Усмониён ҳукмронии номиналӣ дар кишварро идома медоданд, гуфта мешуд, ки кӯҳҳо ҳеҷ гоҳ пурра забт карда нашудаанд.Маҷлисҳои қабилавӣ (збор) вуҷуд доштанд.Сарвари усқуф (ва пешвоёни қабилаҳо) аксар вақт бо Ҷумҳурии Венетсия муттаҳид мешуданд.Черногорияхо дар солхои 1604 ва 1613 тахти рохбарй ва фармондехии митрополит Руфим Негуш дар Льескополье ду чанги мухимро ба даст оварда, галаба карданд.Ин аввалин ҷанги бисёриҳо буд, ки усқуф роҳбарӣ мекард ва тавонист усмониёнро мағлуб кунад.Дар давоми Ҷанги Бузурги Туркия, дар соли 1685, Сулаймон, Пошаи Скутарӣ, як контингентро сарварӣ кард, ки ба Четинье наздик шуд ва дар роҳ бо ҳаждукҳо дар хидмати Венетсия таҳти фармондеҳии Бажо Пивлянин дар теппаи Вртиелйка (дар ҷанги Вртижелка) задухӯрд кард. , ки дар он чо хаждукхоро несту нобуд карданд.Пас аз он усмонҳои ғолиб бо 500 сари бурида аз Четинье гузаштанд ва инчунин ба дайри Четинье ва қасри Иван Црноевич ҳамла карданд.Черногорияҳо пас аз Ҷанги Бузурги Туркия (1683–1699) усмониҳоро бадар ронданд ва истиқлолият эълон карданд.