Дар замони Михайло I, Зета дар дохили Дукля жупа буд ва бо номи Лушка Жупа низ маъруф буд.Аз охири асри 11, ин ном барои истинод ба тамоми Дукля истифода мешавад, аввал дар дастури низомии Кекауменос, ки дар солҳои 1080 навишта шудааст.Дар тӯли даҳсолаҳои минбаъда истилоҳи Зета тадриҷан ҷои Дукляро барои ифодаи минтақа гирифт.Шоҳзодаи Серб Деса Урошевич дар соли 1148 Дукля ва Травунияро забт карда, унвони "Шоҳзодаи Приморье" (бахрӣ)-ро муттаҳид кард ва Сербистонро ҳамроҳ бо бародараш Уроши II Првослав аз соли 1149 то 1153 ва танҳо то соли 1162 ҳукмронӣ кард. Дар Гранд 1190, Гранд писари Рассия ва Стефан Неманя Вукан II ҳуқуқи худро бар Зета тасдиқ кард.Дар соли 1219 Ҷорҷе Неманҷич ҷои Вукан шуд.Ҷои ӯ писари дуюми калониаш Уроши I буд, ки дар Морача дайри "Успенье Богородице"-ро сохт.Байни солҳои 1276 ва 1309 Зета аз ҷониби малика Елена, бевазани шоҳи Серб Уроши I ҳукмронӣ мекард. Вай тақрибан 50 дайрро дар минтақа барқарор кард, махсусан муқаддас Срҷ ва Вах дар дарёи Бояна.Аз соли 1309 то 1321 Зета аз ҷониби писари калонии шоҳ Милутин, шоҳи ҷавон Стефан Урош III Дечански якҷоя ҳукмронӣ мекард.Ба ҳамин монанд, аз соли 1321 то 1331, писари хурдии Стефан Стефан Душан Урош IV Неманҷич, подшоҳ ва императори ояндаи Сербистон, Зетаро бо падараш ҳукмронӣ мекард.Душани тавоно дар соли 1331 тоҷи император шуд ва то маргаш дар соли 1355 ҳукмронӣ кард. Шарко минтақаи Зетаи Поёнро дар ихтиёр дошт: ӯ дар сабтҳо аз соли 1356, вақте ки ӯ ба баъзе тоҷирони Дубровник, дар наздикии Свети Срҷ дар кӯли Скадар ҳуҷум мекард, зикр шудааст.Худи Зета аз ҷониби бевазани Душан Елена, ки он вақт дар Серрес буд, дар он ҷо суди худро дошт.Соли оянда, дар моҳи июн, Жарко шаҳрванди Ҷумҳурии Венетсия мешавад, ки дар он ҷо вай ҳамчун "барони шоҳи Сербистон бо саҳмияҳо дар минтақаи Зета ва Боянаи баҳрӣ" маъруф буд.Дурас Илиҷич то кушта шуданаш дар соли 1362 "Сарвар" (Кефалия, аз юнонӣ Кефале) аз Зетаи боло буд.