Султонҳои Селангор насли худро ба як сулолаи Бугиҳо, ки аз ҳокимони Луву дар Сулавеси имрӯза сарчашма мегиранд, пайгирӣ мекунанд.Ин сулола дар баҳси асри 18 дар бораи султонии Ҷоҳор-Риау нақши муҳим бозид ва дар ниҳоят бо Сулаймон Бадрул Аламшоҳи Ҷоҳор бар зидди Раҷа Кечил аз насли Малаккан ҷонибдорӣ кард.Аз сабаби ин садоқат, ҳокимони Бендахараи Ҷоҳор-Риау ба ашрофони Бугис бар қаламравҳои гуногун, аз ҷумла Селангор назорат карданд.Даенг Челак, як ҷанговари барҷастаи Бугис, бо хоҳари Сулаймон издивоҷ кард ва писари ӯ Раҷа Лумуро дид, ки соли 1743 Ямтуан Селангор ва баъдтар аввалин султони Селангор Султон Солеҳиддин Шоҳ дар соли 1766 эътироф шудааст.Ҳукмронии Раҷа Луму кӯшишҳоро барои мустаҳкам кардани истиқлолияти Селангор аз империяи Ҷоҳор нишон дод.Дархости ӯ дар бораи эътирофи Султон Маҳмудшоҳи Перак дар соли 1766 ба суроғи ӯ ба унвони Султон Солеҳиддиншоҳи Селангорӣ ба авҷи аъло расид. Ҳукмронии ӯ бо даргузашти ӯ дар соли 1778 ба поён расид ва писараш Роҷа Иброҳим Марҳум Солеҳро ба Султон Иброҳимшоҳ расонд.Султон Иброҳим бо мушкилот, аз ҷумла ишғоли кӯтоҳи Голландия дар Куала Селангор рӯбарӯ шуд, аммо тавонист онро бо кӯмаки Султонати Паҳанг барқарор кунад.Муносибатҳо бо Султонати Перак аз сабаби ихтилофоти молиявӣ дар давраи кораш бад шуданд.Ҳукмронии минбаъдаи Султон Муҳаммадшоҳ, вориси Султон Иброҳим, бо муборизаҳои дохилӣ барои қудрат буд, ки дар натиҷа Селангор ба панҷ қаламрав тақсим шуд.Бо вуҷуди ин, салтанати ӯ инчунин шоҳиди рушди иқтисодӣ бо оғози конҳои тунука дар Ампанг буд.Пас аз марги Султон Муҳаммад дар соли 1857 бидуни таъини вориси худ, баҳси ҷиддии мерос ба вуҷуд омад.Дар ниҳоят, ҷияни ӯ, Раҷа Абдул Самад Раҷа Абдулло, ба тахт ҳамчун Султон Абдул Самад нишаст ва дар солҳои минбаъда салоҳияти Кланг ва Лангатро ба домодҳои худ вогузор кард.