Шоҳигарии Яҳудо, як салтанати семитзабон дар Леванти ҷанубӣ дар асри оҳан, пойтахти худро дар Ерусалим, воқеъ дар баландкӯҳҳои Яҳудия дошт.^[45] Мардуми яҳудӣ ба номи ин салтанат гузошта шудаанд ва асосан аз авлоди ин салтанат иборатанд.^[46] Мувофиқи Библияи Ибронӣ, Яҳудо вориси Подшоҳии Муттаҳидаи Исроил, дар зери подшоҳони Шоул, Довуд ва Сулаймон буд.Бо вуҷуди ин, дар солҳои 1980-ум, баъзе олимон ба саволҳои бостоншиносии чунин салтанати васеъ пеш аз охири асри 8-уми пеш аз милод шурӯъ карданд.^[47] Дар асри 10 ва ибтидои асри 9 пеш аз милод, Яҳудо камаҳолӣ дошт, ки асосан аз шаҳракҳои хурд, деҳотӣ ва мустаҳкам иборат буд.^[48] ​​Кашфи Тел Дан Стел дар соли 1993 мавҷудияти салтанатро то миёнаҳои асри 9 то пеш аз милод тасдиқ кард, аммо дараҷаи он норавшан боқӣ монд.^[49] Ҳафриётҳо дар Хирбет Қейяфа аз мавҷудияти як салтанати шаҳрнишин ва муташаккил дар асри 10 то милод шаҳодат медиҳанд.^[47]Дар асри 7 то эраи мо, аҳолии Яҳудо дар зери тобеияти ашшуриён ба таври назаррас афзоиш ёфт, гарчанде Ҳизқиё бар зидди подшоҳи Ашшур Санҳериб исён кард.^[50] Йӯшиёҳу имкониятеро, ки дар натиҷаи таназзули Ашшур ва пайдоиши Миср ба вуҷуд омада буд, истифода бурда, ислоҳоти диниро ба амал овард, ки бо принсипҳои дар Такрори Шариат овардашуда мувофиқанд.Ин давра инчунин вақтест, ки таърихи Дейтерономистӣ навишта шуда буд, ки аҳамияти ин принсипҳоро таъкид мекунад.^[51] Фурӯпошии Империяи Нео-Ашюрӣ дар соли 605 пеш аз милод боиси муборизаи қудрат байниМиср ва Империяи Нав-Бобилӣ бар Левант гардид, ки дар натиҷа Яҳудо таназзул ёфт.Дар ибтидои асри 6 то пеш аз милод, шӯришҳои сершумори Миср бар зидди Бобил барҳам дода шуданд.Дар соли 587 пеш аз милод Набукаднесар II Ерусалимро забт кард ва хароб кард ва салтанати Яҳудоро барҳам дод.Шумораи зиёди яҳудиён ба Бобил бадарға карда шуданд ва ин қаламрав ҳамчун як вилояти Бобил ҳамроҳ карда шуд.^[52]