Пас аз ишғоли эламӣ дар Бобулия, минтақа тағироти назарраси сиёсиро мушоҳида кард, ки аз Мардук-кабит-аххешу таъсис додани сулолаи IV Бобулро тақрибан дар соли 1155 пеш аз милод оғоз кард.Ин сулола, ки аз Исин сарчашма мегирад, барои аввалин сулолаи аккадзабони Месопотамияи Ҷанубӣ буд, ки дар Бобил ҳукмронӣ мекард.Мардук-кабит-аххешу, танҳо дуввумин зодаи Месопотамия пас аз подшоҳи Ашшур Тукулти-Нинуртаи I, ки дар Бобил ҳукмронӣ мекард, эламиёнро бомуваффақият пеш кард ва аз эҳёи касситҳо пешгирӣ кард.Ҳукмронии ӯ инчунин бо Ашшур низоъ дошт ва Экаллатумро пеш аз мағлуб шудан аз Ашӯр-Дан I забт кард.Итти-Мардук-балату, ки дар соли 1138 пеш аз милод ҷойгузини падараш буд, дар давоми 8 соли ҳукмронии худ аз ҳамлаҳои эламӣ муҳофизат кард.Бо вуҷуди ин, кӯшишҳои ӯ барои ҳамла ба Ашшур бар зидди Ашӯр-Дан I. Нинурта-надин-шуми, ки дар соли 1127 пеш аз милод ба тахт нишаста буд, бо нокомӣ анҷом ёфт, инчунин ба ҳамлаҳои ҳарбӣ бар зидди Ашшур оғоз кард.Ҳамлаи шӯҳратпарасти ӯ ба шаҳри Арбелаи Ашшур бо шикасти Ашӯр-реш-иши I анҷом ёфт, ки баъдан ба Ашшур шартномаи мусоид бастааст.Набукаднесар I (1124–1103 то эраи мо), маъруфтарин ҳокими ин сулола, бар зидди Элам ғалабаҳои назаррас ба даст оварда, қаламравҳо ва муҷассамаи муқаддаси Мардукро аз худ кард.Сарфи назар аз муваффақияти худ дар муқобили Элам, ӯ бо шикастҳои сершумори Ашӯр-реш-иши I дар кӯшиши васеъ шудан ба қаламравҳои қаблан таҳти назорати Ҳиттҳо дучор шуд.Солҳои минбаъдаи Набукаднесар I ба сохтмон ва мустаҳкам кардани сарҳадҳои Бобил нигаронида шуда буд.Пас аз Набукаднесари I Энлил-надин-апли (1103–1100 пеш аз милод) ва Мардук-надин-аххе (1098–1081 то мелод), ки ҳарду бо Ашшур дар ҷанг буданд.Муваффақиятҳои аввалини Мардук-надин-аххе бо шикастҳои шикастхӯрдаи Тиглат-Пилесер I, ки боиси талафоти зиёди ҳудудӣ ва гуруснагӣ дар Бобил гардид, соя афканданд.Мардук-шапик-зери (тақрибан соли 1072 пеш аз милод) тавонист бо Ашшур шартномаи сулҳ бандад, аммо вориси ӯ Кадашман-Буриаш бо душмании Ашшур рӯбарӯ шуд, ки дар натиҷа то соли 1050 пеш аз милод ҳукмронии Ашшурӣ шуд.Ҳокимони минбаъдаи Бобил, ба монанди Мардук-аххе-ериба ва Мардук-зер-Х аслан вассали Ашшур буданд.Таназзули империяи Ассури Миёна тақрибан дар соли 1050 пеш аз милод бо сабаби низоъҳои дохилӣ ва низоъҳои беруна, ба Бобулия имкон дод, ки аз таҳти назорати Ассуриён каме истироҳат кунанд.Бо вуҷуди ин, дар ин давра ҳуҷуми халқҳои бодиянишини семити ғарбӣ, ба хусус арамиён ва сутиён, ки дар қисматҳои зиёди қаламрави Бобул маскан гирифта буданд, мушоҳида шуд, ки аз осебпазирии сиёсӣ ва низомии минтақа шаҳодат медиҳад.