Дар соли 1390 Стефан Лазаревичи Сербӣ ҳукмронии султони усмониро қабул кард ва ҳамин тавр густариши империяи Усмонӣ ба сарҳадҳои ҷанубии Маҷористон расид.^[57] Сигизмунд тасмим гирифт, ки бар зидди усмониён як гашти салибӣ ташкил кунад.^[58] Артиши бузурге, ки асосан аз рыцарони фаронсавӣ иборат буд, ҷамъ омаданд, вале салибдорон дар ҷанги Никополис соли 1396 торумор карда шуданд ^[.59]Усмониён дар соли 1427 қалъаи Голубакро ишғол намуда, ба ғорати мунтазами заминҳои ҳамсоя шурӯъ карданд.^[60] Минтақаҳои шимолии салтанат (Словакияи имрӯза) аз соли 1428 тақрибан ҳар сол аз ҷониби хуситҳои чехӣ ғорат карда мешуданд. ^[61] Аммо, ақидаҳои хуситӣ дар шаҳрҳои ҷанубӣ, асосан дар байни бургерҳои Серемсег паҳн шуданд.Воизони Ҳусит низ аввалин шуда Китоби Муқаддасро ба венгерӣ тарҷума карданд.Бо вуҷуди ин, дар охири солҳои 1430 ҳама Ҳусиҳо ё қатл карда шуданд ё аз Серемсег ронда шуданд.^[62]