Шӯришҳои зидди усмонӣ дар солҳои 1567-1572 як силсила задухӯрдҳои байни шӯришиёни албанӣ , юнонӣ ва дигар ва империяи Усмонӣ дар давраи аввали асри 16 буданд.Дар ин давра дар натичаи суст шудани маъмурияти усмонй, бухрони музмини иктисодй ва худсарии макомоти давлатии усмонй шиддати ичтимой тезу тунд шуд.Сарварони шӯришҳо дар аввал муваффақ шуданд ва якчанд маконҳо ва қалъаҳои стратегӣ, махсусан дар Эпир, Юнони Марказӣ ва Пелопоннесро назорат мекарданд.Аммо дар харакат ташкили зарурй набуд.Ба онхо давлатхои гарбй игвогарй ва ёрй мерасонданд;асосан аз тарафи Республикаи Венеция ва галабаи Лигаи Мукаддас бар флоти усмонй дар мухорибаи Лепанто, дар ноябри соли 1571 боиси фаъолияти минбаъдаи революционй гардид.Аммо Венетсия аз пуштибонии шӯришиён даст кашид ва бо усмонӣ сулҳи якҷониба имзо кард.Ҳамин тавр, шӯришҳо ба анҷом расиданд ва лашкари усмонӣ дар пайи ин шӯриш ҳангоми саркӯб кардани шӯриш як қатор кушторҳо анҷом доданд.Дар тӯли раванди оромиш, минтақаҳои мухталифи асосан ҷудошуда ҳанӯз аз назорати усмонӣ берун буданд ва шӯришҳои нав ба мисли шӯриши Дионисиос Скайлософос дар соли 1611 сар заданд.