Франсиски I аз соли 1515 то маргаш дар соли 1547 подшоҳи Фаронса буд. Ӯ писари Чарлз, граф Ангулем ва Луизаи Савой буд.Ӯ ба ҷои аввал ҷияни худ як бор хориҷ шуд ва падарарӯс Луис XII, ки бе писар вафот кард.Сарпарасти барҷастаи санъат, ӯ Эҳёи фаронсавии Фаронсаро тавассути ҷалби бисёре аз рассомони итолиёвӣ ба кораш пешбарӣ кард, аз ҷумла Леонардо да Винчи, ки Мона Лизаро бо худ овард, ки Франсис ба даст оварда буд.Ҳукмронии Франсис бо афзоиши қудрати марказӣ дар Фаронса, паҳншавии гуманизм ва протестантизм ва оғози омӯзиши фаронсавӣ дар ҷаҳони нав тағйироти муҳими фарҳангиро дид.Жак Картье ва дигарон барои Франция заминхои Америкаро талаб карда, ба вусъати аввалин империяи мустамликавии Франция рох кушод.Барои нақши худ дар рушд ва тарғиби забони фаронсавӣ, ӯ бо номи le Père et Restaurateur des Lettres («Падар ва барқароркунандаи ҳарфҳо») маъруф шуд.Вай инчунин бо номи Франсуа ау Гранд Нез ('Франсиси бинии калон'), Гранд-Колас ва Рой-Шевалиер ('Шоҳ-рыцар') маъруф буд.Дар баробари пешгузаштагони худ, Франсис ҷангҳои Италияро идома дод.Вориси рақиби бузургаш император Чарлз V ба Нидерландии Ҳабсбург ва тахти Испания ва пас аз интихоби ӯ ба унвони Императори Румӣ, боиси он шуд, ки Фаронса аз ҷиҳати ҷуғрофӣ дар муҳосираи монархияи Ҳабсбургҳо қарор гирифт.Дар муборизаи худ бар зидди гегемонизми императорӣ, Фрэнсис дастгирии Ҳенри VIII аз Англияро дар майдони матои тиллоӣ ҷустуҷӯ кард.Вақте ки ин муваффақ нашуд, ӯ бо султони мусулмон Сулаймони Конуни як иттифоқи фаронсавӣ- усмонӣ таъсис дод, ки як иқдоми баҳсбарангез барои подшоҳи насронии он вақт буд.