Салтанати нав, ки бо номи Империяи Миср низ маълум аст, аз асри 16 то 11-уми пеш аз милод фаро гирифта шуда, сулолаҳои ҳаждаҳум то бистумро фаро гирифт.Он пас аз давраи дуюми мобайнӣ ва пеш аз давраи сеюми мобайнӣ буд.Ин давра, ки дар байни солҳои 1570 ва 1544 пеш аз милод ^[58] тавассути ташхиси радиокарбон таъсис ёфтааст, марҳилаи шукуфоӣ ва пурқувваттарин дар Миср буд.^[59]Дар сулолаи ҳаждаҳум фиръавнҳои маъруф ба мисли Ахмос I, Хатшепсут, Тутмос III, Аменхотеп III, Эхнатон ва Тутанхамон буданд.Аҳмоси I, ки асосгузори ин сулола ҳисобида мешуд, Мисрро дубора муттаҳид кард ва дар Левант маърака кард.^[60] Ворисони ӯ, Аменхотепи I ва Тутмоси I, маъракаҳои низомиро дар Нубия ва Левант идома доданд ва Тутмоси I аввалин фиръавн буд, ки аз Фурот убур кард.^[61]Хатшепсут, духтари Тутмос I, ҳамчун ҳокими тавоно пайдо шуд, ки шабакаҳои савдоро барқарор кард ва лоиҳаҳои муҳими меъмориро ба истифода дод.^[62] Тутмос III, ки бо маҳорати ҳарбии худ машҳур буд, империяи Мисрро ба таври васеъ васеъ кард.^[63] Аменхотепи III, яке аз сарватмандтарин фиръавнҳо, бо саҳмҳои меъмории худ намоён аст.Яке аз маъруфтарин фиръавнҳои сулолаи ҳаждаҳум Аменхотепи IV мебошад, ки номи худро ба шарафи Атон, намояндаи худои мисрӣ Ра ба Ахенатон иваз кардааст.Дар охири сулолаи ҳаждаҳум мақоми Миср ба куллӣ тағйир ёфт.Бо кӯмаки беэътиноӣ ба корҳои байналмилалӣ, Ҳиттҳо тадриҷан нуфузи худро ба Левант васеъ карда, ба як қудрати бузург дар сиёсати байналмилалӣ табдил ёфтанд - қудрате, ки ҳам Сети I ва ҳам писари ӯ Рамессе II дар давраи сулолаи нуздаҳум бо он муқобилат мекарданд.Сулола бо ҳокимон Ай ва Хоремхеб, ки аз мансабҳои расмӣ боло рафтаанд, анҷом ёфт.^[64]Сулолаи нуздаҳуми Мисри қадим аз ҷониби вазир Рамессес I таъсис дода шуд, ки аз ҷониби охирин ҳокими сулолаи ҳаждаҳум фиръавн Хоремхеб таъин карда шуд.Ҳукмронии кӯтоҳи Рамсеси I ҳамчун давраи гузариш байни ҳукмронии Ҳоремхеб ва давраи фиръавнҳои бартаридошта хизмат мекард.Писари ӯ Сети I ва набераи ӯ Рамессес II дар баланд бардоштани Миср ба сатҳи бесобиқаи қудрат ва шукуфоии императорӣ махсусан муҳим буданд.Ин сулола як марҳилаи муҳими таърихи Миср буд, ки бо роҳбарияти қавӣ ва сиёсати экспансионистӣ хос буд.Фиръавн барҷастаи сулолаи бистум, Рамссеси III, бо ҳамлаҳои халқҳои баҳрӣ ва либияҳо рӯ ба рӯ шуд ва тавонист онҳоро дафъ кунад, аммо бо хароҷоти бузурги иқтисодӣ.^[65] Ҳукмронии ӯ бо низоъҳои дохилӣ анҷом ёфт ва барои таназзули Салтанати Нав замина гузошт.Анҷоми сулола бо ҳукмронии заиф қайд карда шуд, ки дар ниҳоят ба болоравии қудратҳои маҳаллӣ, ба монанди Саркоҳинон аз Амун ва Смендес дар Мисри Поён оварда расонид, ки фарорасии Давраи сеюми миёнаро нишон медиҳад.