Сулолаи Чжоу (1046 то 256 пеш аз милод) тӯлонитарин сулола дар таърихи Чин аст, гарчанде ки қудрати он дар тӯли тақрибан ҳашт асри мавҷудияти худ мунтазам коҳиш ёфт.Дар охири ҳазораи 2 то пеш аз милод сулолаи Чжоу дар водии дарёи Вей дар музофоти Шэнси муосири ғарбӣ ба вуҷуд омад, ки дар он ҷо аз ҷониби шангҳо муҳофизони ғарбӣ таъин карда шуданд.Эътилоф бо сардории ҳокими Чжоу шоҳ Ву дар ҷанги Муйе шангҳоро мағлуб кард.Онҳо қисми зиёди водии марказӣ ва поёнии дарёи Хуандро забт карданд ва хешовандон ва иттифоқчиёни худро дар салтанатҳои ниммустақил дар саросари минтақа таҳрик доданд.Чанде аз ин давлатҳо дар ниҳоят аз подшоҳони Чжоу тавонотар шуданд.Подшоҳони Чжоу консепсияи Мандати Осмонро барои қонунӣ кардани ҳукмронии худ истифода бурданд, ки ин консепсия тақрибан барои ҳар як сулолаи минбаъда таъсирбахш буд.Мисли Шандӣ, Осмон (тян) бар ҳамаи худоёни дигар ҳукмронӣ мекард ва он тасмим гирифт, ки кӣ Чинро идора кунад.Гумон мерафт, ки ҳоким аз Мандати Осмон маҳрум мешавад, вақте ки офатҳои табиӣ зиёд рух медиҳанд ва вақте ки воқеияттар гӯем, подшоҳ ғамхорӣ дар бораи мардумро аз даст додааст.Дар посух, хонаи подшоҳӣ сарнагун карда мешавад ва хонаи нав, ки Мандати Осмон дода шуда буд, ҳукмронӣ мекард.Чжоу ду пойтахти Цунчжоу (наздикии Сиан муосир) ва Чэнчжоу (Луоян) таъсис доданд, ки дар байни онҳо мунтазам ҳаракат мекарданд.Иттифоқи Чжоу тадриҷан ба самти шарқ ба Шандун, ба ҷанубу шарқ ба водии дарёи Хуай ва ҷануб ба водии дарёи Янтзе васеъ шуд.