Аввалин одамоне, ки дар тамоми минтақаи Балкан осор ва мероси фарҳангӣ гузоштанд, Фракияҳо буданд.Пайдоиши онҳо номаълум боқӣ мемонад.Одатан пешниҳод карда мешавад, ки мардуми прото-Фракия аз омехтаи халқҳои таҳҷоӣ ва ҳинду-аврупоӣ аз замони густариши прото-ҳиндуаврупоӣ дар асри биринҷӣ, вақте ки охирин, тақрибан дар соли 1500 пеш аз милод, халқҳои таҳҷоиро забт кард, ба вуҷуд омадааст.Ҳунармандони Фракия маҳорати тамаддунҳои бумии пеш аз онҳо, махсусан дар коркарди тиллоро мерос гирифтаанд.^[9]Фракияҳо умуман номуташаккил буданд, вале бо вуҷуди надоштани хатти дурусти худ фарҳанги пешрафта доштанд ва вақте ки қабилаҳои аз ҳам ҷудошуда дар зери фишори таҳдидҳои беруна иттиҳод ташкил мекарданд, неруҳои тавонои низомӣ ҷамъ мекарданд.Дар авҷи давраи классикии юнонӣ онҳо ҳеҷ гоҳ ба ягон шакли ягонагии берун аз қоидаҳои кӯтоҳ ва сулола ноил нашуданд.Ба монанди галлҳо ва дигар қабилаҳои келтӣ, аксарияти фракияҳо дар деҳаҳои хурди мустаҳкам, одатан дар теппаҳо зиндагӣ мекарданд.Гарчанде ки консепсияи маркази шаҳр то давраи Рум таҳия нашуда буд, қалъаҳои гуногуни калонтаре, ки ҳамчун марказҳои бозори минтақавӣ хизмат мекарданд, зиёд буданд.Аммо, дар маҷмӯъ, сарфи назар аз мустамликаи юнонӣ дар чунин минтақаҳо, ба монанди Византия, Аполлония ва дигар шаҳрҳо, Фракияҳо аз ҳаёти шаҳр канорагирӣ мекарданд.