Берке писаре надошт, бинобар ин набераи Батю Менгу-Тимурро Хубилай пешбарӣ кард ва ба ҷои амаки худ Берк гузашт.Дар соли 1267 Менгу-Тимур барои озод кардани рӯҳониёни Рус аз ҳама гуна андозҳо диплом – ҷарлик дод ва ба генузаҳо ва венетсияҳо дар Каффа ва Азов ҳуқуқи истисноии тиҷоратӣ дод.Менгу-Тимур ба князи бузурги Рус фармон дод, ки ба тоҷирони немис иҷозат диҳад, ки аз сарзамини худ озодона сафар кунанд.Ин декрет инчунин ба савдогарони Новгород имкон дод, ки дар тамоми сарзамини Суздаль бе махдудият сафар кунанд.Менгу Темур ба ваъдаи худ вафо кард: вақте ки даниҳо ва рыцарҳои Ливонӣ дар соли 1269 ба Ҷумҳурии Новгород ҳамла карданд, басқоқи бузурги хон (даругачӣ), Амрағон ва бисёре аз муғулҳо ба артиши Русия, ки аз ҷониби Герцог Ярослав ҷамъоварӣ шуда буд, кӯмак карданд.Немисхо ва Данияхо чунон говчуш буданд, ки ба мугулхо тухфахо фиристода, минтакаи Нарваро партофта рафтанд. Хокимияти хони Мугул дар тамоми князьхои Рус пахн шуда, дар солхои 1274—75 дар хамаи шахрхои Руссия, аз чумла дар Смоленск баруихатгирии ахолй cap шуд. ва Витебск.