Никефорос дар соли 1078 бо император Микоил ба низоъ омад, вақте ки ӯ аз император хоҳиш кард, ки вазъияти бадтар шудани Анатолияи Византияро ҳал кунад ва Майклро бо ошкоро таҳқир кард.Барои муҳофизати худ, Никофорос лашкари аскарони маҳаллӣ ва зархаридони туркро ҷамъ кард ва дар моҳи июл ё октябри соли 1077 худро император эълон кард. январи соли 1078, пас аз он ӯ бо кӯмаки шаҳрвандони Константинопол тахтро ишғол кард.Ҳамчун император Никефорос ба шӯришҳои сершумор, аз ҷумла бо шӯришҳои Никофорос Бренниос, Никефорос Басилакес ва Константин Дукас, инчунин кӯшиши куштори Гвардияи Варангия дучор шуд.Никефорос домҳои императорро қабул карда, барои баланд бардоштани қонуният ва дастгирии ӯ амалҳои зиёдеро анҷом дод, аз қабили хайрия барои артиш ва тарафдоронаш, бахшидани тамоми қарзҳои ба таъхир афтода ва ислоҳоти хурди ҳуқуқӣ.Никофорос аз ҷиҳати дипломатӣ таслими Теодор Габрас ва Филетос Брахамиос, мутаносибан волии Требизонд ва Антиохияро таъмин кард, ки ба далели ҳамлаи доимии Салҷуқиён ба Анатолияи Византия воқеъан аз Империяи Византия мустақил шуда буданд.