Kampania norweska (8 kwietnia - 10 czerwca 1940) opisuje próbę obrony północnej Norwegii przez aliantów połączoną z oporem sił norweskich wobec inwazji nazistowskich Niemiec podczas II wojny światowej.Zaplanowany jako Operacja Wilfred i Plan R 4, podczas gdy obawiano się niemieckiego ataku, ale się nie wydarzył, HMS Renown wyruszył 4 kwietnia ze Scapa Flow do Vestfjorden z dwunastoma niszczycielami.Brytyjskie i niemieckie siły morskie spotkały się w pierwszej bitwie pod Narwikiem 9 i 10 kwietnia, a pierwsze siły brytyjskie wylądowały w Åndalsnes 13 kwietnia.Głównym strategicznym powodem inwazji Niemiec na Norwegię było zajęcie portu w Narwiku i zagwarantowanie rudy żelaza potrzebnej do krytycznej produkcji stali.Kampania toczyła się do 10 czerwca 1940 r. i była świadkiem ucieczki króla Haakona VII i jego następcy tronu, księcia Olafa, do Wielkiej Brytanii.Brytyjska, francuska i polska ekspedycja licząca 38 000 żołnierzy po wielu dniach wylądowała na północy.Odniósł umiarkowany sukces, ale dokonał szybkiego strategicznego odwrotu po rozpoczęciu niemieckiej inwazji Blitzkrieg na Francję w maju.Norweski rząd szukał następnie wygnania w Londynie.Kampania zakończyła się okupacją całej Norwegii przez Niemcy, ale wygnane siły norweskie uciekły i walczyły dalej zza oceanu.