Bitwa o Atlantyk, najdłuższa ciągła kampania wojskowa II wojny światowej, trwała od 1939 r. do klęski nazistowskich Niemiec w 1945 r., obejmując znaczną część historii marynarki wojennej II wojny światowej.U jej podstaw leżała aliancka blokada morska Niemiec, ogłoszona dzień po wypowiedzeniu wojny, oraz późniejsza niemiecka kontrblokada.Kampania osiągnęła szczyt od połowy 1940 do końca 1943 roku.Bitwa o Atlantyk postawiła okręty podwodne i inne okręty wojenne niemieckiej Kriegsmarine (marynarki wojennej) oraz samoloty Luftwaffe (siły powietrzne) przeciwko Royal Navy, Royal Canadian Navy, United States Navy i alianckim statkom handlowym.Konwoje, przybywające głównie z Ameryki Północnej i zmierzające głównie do Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckiego , były w większości chronione przez brytyjską i kanadyjską marynarkę wojenną oraz siły powietrzne.Siły te były wspomagane przez okręty i samoloty Stanów Zjednoczonych od 13 września 1941 r. Do Niemców dołączyły okręty podwodne włoskiej Regia Marina (Królewskiej Marynarki Wojennej) po przystąpieniu sojusznika Niemiec z Osi, Włoch, do wojny 10 czerwca 1940 r.