Pierwsza bitwa pod Ypres była bitwą pierwszej wojny światowej, stoczoną na froncie zachodnim wokół Ypres we Flandrii Zachodniej w Belgii.Bitwa była częścią pierwszej bitwy o Flandrię, w której armie niemieckie, francuskie, belgijskie i brytyjskie siły ekspedycyjne (BEF) walczyły od Arras we Francji do Nieuwpoort (Nieuport) na belgijskim wybrzeżu od 10 października do połowy listopada.Bitwy pod Ypres rozpoczęły się pod koniec Wyścigu do morza, wzajemnych prób armii niemieckiej i francusko-brytyjskiej, by przedrzeć się przez północną flankę przeciwników.Na północ od Ypres walki trwały w bitwie pod Yser (16–31 października) między niemiecką 4. Armią, armią belgijską i francuską piechotą morską.Walki zostały podzielone na pięć etapów: starcie od 19 do 21 października, bitwa pod Langemarck od 21 do 24 października, bitwy pod La Bassée i Armentières do 2 listopada, zbiegające się z kolejnymi atakami aliantów pod Ypres i bitwą pod Gheluvelt (29–31 października), czwarta faza z ostatnią dużą niemiecką ofensywą, której kulminacją była bitwa pod Nonne Bosschen 11 listopada, a następnie lokalne operacje, które wygasły pod koniec listopada.Generał brygady James Edmonds , brytyjski oficjalny historyk, napisał w History of the Great War , że bitwę II Korpusu pod La Bassée można traktować jako oddzielną, ale bitwy od Armentières do Messines i Ypres były lepiej rozumiane jako jedna bitwa na dwie części ofensywa III Korpusu i Korpusu Kawalerii od 12 do 18 października, przeciwko której Niemcy wycofali się, oraz ofensywa niemieckiej 6 Armii i 4 Armii od 19 października do 2 listopada, która od 30 października miała miejsce głównie na północ nad Lys, kiedy bitwy pod Armentières i Messines połączyły się z bitwami pod Ypres.Wojna między armiami masowymi, wyposażonymi w broń rewolucji przemysłowej i jej późniejszego rozwoju, okazała się niezdecydowana, ponieważ fortyfikacje polowe zneutralizowały wiele klas broni ofensywnej.Defensywna siła ognia artylerii i karabinów maszynowych dominowała na polu bitwy, a zdolność armii do samodzielnego zaopatrzenia się i uzupełniania strat przedłużała się w bitwy tygodniami.Trzydzieści cztery dywizje niemieckie walczyły we Flandrii przeciwko dwunastu dywizjom francuskim, dziewięciu brytyjskim i sześciu belgijskim, a także piechoty morskiej i konnej kawalerii.Zimą Falkenhayn ponownie rozważył strategię Niemiec, ponieważ Vernichtungsstrategie i narzucenie dyktowanego pokoju Francji i Rosji przekroczyły niemieckie zasoby.Falkenhayn opracował nową strategię odłączenia Rosji lub Francji od koalicji aliantów za pomocą dyplomacji i działań wojskowych.Strategia wyniszczenia ( Ermattungsstrategie ) spowodowałaby, że koszt wojny byłby zbyt duży dla aliantów, dopóki jeden nie zrezygnowałby i nie zawarł oddzielnego pokoju.Pozostałe walczące strony musiałyby negocjować lub stawić czoła Niemcom skoncentrowanym na pozostałym froncie, co wystarczyłoby, aby Niemcy zadali decydującą klęskę.