Pod koniec lat 1310 Kastylią rządził nieletni król Alfons XI, pod wspólną regencją jego babki Marii de Molina, jego wujka infanta Jana i jego wuja infanta Piotra.Osiągnięto porozumienie co do rozpoczęcia nowej wyprawy późną wiosną 1319 r. Wyprawa ta miała być duża, pobłogosławiona przez papieża Jana XXII, który zatwierdził ją jako krucjatę.Wojska zebrały się w Kordobie w czerwcu 1319 roku i przekroczyły granicę pod dowództwem infanta Piotra.Towarzyszyli mu wielcy mistrzowie zakonów Santiago, Calatrava i Alcántara oraz arcybiskupi Toledo i Sewilli.Oblężenie Granady uznano wówczas za niemożliwe.Wycofanie rozpoczęło się 25 czerwca 1319 r. Podczas bardzo upalnej pogody;infante Peter dowodził awangardą, podczas gdy infante John dowodził tylną strażą.W tym momencie sułtan Ismail postanowił uderzyć.Duże siły elitarnej kawalerii mauretańskiej, „Ochotnicy Wiary”, dowodzone przez Uthmana ibn Abi al-Ula, opuściły Grenadę i zaczęły nękać wycofujących się Kastylijczyków z Infante John.Te drobne ataki przekształciły się w ogólny atak, gdy Granadyni zdali sobie sprawę, że Kastylijczycy tracą spójność podczas odwrotu i nie są w stanie skutecznie walczyć.W tym momencie awangarda myślała tylko o ucieczce i dotarciu do granicy kastylijskiej;w panice wielu mężczyzn utonęło podczas próby przekroczenia rzeki Genil w pełnej zbroi.Niewsparta tylna straż upadła, a infante John padł ofiarą prawdopodobnie udaru lub udaru cieplnego, co doprowadziło do spektakularnego zwycięstwa Maurów.