Po tym, jak Alfonso VI, król León i Kastylii, zdobył Toledo w 1085 roku i najechał taifę Saragossy, emirowie mniejszych królestw taifa islamskiej Iberii stwierdzili, że nie mogą mu się oprzeć bez pomocy z zewnątrz.W 1086 roku zaprosili Jusufa ibn Taszfina do walki z Alfonsem VI.W tym roku odpowiedział na wezwanie trzech andaluzyjskich przywódców (Al-Mu'tamid ibn Abbad i innych) i przekroczył cieśninę do Algeciras i przeniósł się do Sewilli.Stamtąd w towarzystwie emirów Sewilli, Granady i Taify z Malagi pomaszerował do Badajoz.Alfonso VI porzucił oblężenie Saragossy, odwołał swoje wojska z Walencji i zwrócił się o pomoc do Sancho I z Aragonii.W końcu wyruszył na spotkanie wroga na północny wschód od Badajoz.Obie armie spotkały się 23 października 1086 r.Bitwa była decydującym zwycięstwem Almorawidów, ale ich straty sprawiły, że jej kontynuacja nie była możliwa, chociaż Yusuf musiał przedwcześnie wrócić do Afryki z powodu śmierci swojego spadkobiercy.Kastylia prawie nie straciła terytorium i była w stanie zachować miasto Toledo, okupowane w poprzednim roku.Jednak postęp chrześcijan został zatrzymany na kilka pokoleń, podczas gdy obie strony przegrupowywały się.