Bitwa pod Barceloną (9-11 czerwca 1359) była bitwą morską stoczoną w nadmorskim regionie Barcelony, w Katalonii, w Hiszpanii, pomiędzy flotami Koron Aragonii i Kastylii, podczas wojny Dwóch Piotrów.Kilka miesięcy wcześniej duża flota kastylijska została zebrana w Sewilli na rozkaz króla Kastylii Piotra I. Składająca się ze 128 okrętów wojennych, w tym statków królewskich, statków wasali króla Kastylii i kilku innych wysłanych przez sprzymierzonych z Kastylią monarchów Portugalii i Granady, ta duża flota została powierzona genueńskiemu admirałowi Egidio Boccanegra, któremu towarzyszyło dwóch jego krewnych, Ambrogio i Bartolome.Z Piotrem I na pokładzie, a także wieloma wybitnymi szlachcicami i rycerzami, flota kastylijska wypłynęła w kwietniu z Sewilli.Przemierzając wybrzeże Walencji i zmuszając zamek Guardamar do poddania się, 9 czerwca pojawił się przed Barceloną. Obecni w mieście królowie Piotr IV Aragoński i III Barceloński zorganizowali obronę wraz z hrabiami , Bernat III z Cabrera i Uścisk II z Cardony.Aragończycy dysponowali dziesięcioma galerami, łodzią nau i kilkoma małymi jednostkami obsadzonymi przez kompanie kuszników, oprócz linii machin oblężniczych.Pomimo mniejszych rozmiarów flocie udało się odeprzeć ataki kastylijskie w dwudniowej bitwie, w której po raz pierwszy użyto artylerii morskiej: na pokładzie aragońskiego nau zamontowano bombardę, a jej strzały poważnie uszkodziły jeden z największych nausów Piotra I.