Mała armia, którą Tariq prowadził w początkowym podboju, składała się głównie z Berberów, podczas gdy w większości arabskim siłom Musy, liczącym ponad 12 000 żołnierzy, towarzyszyła grupa mawālī, czyli niearabskich muzułmanów, którzy byli klientami Arabów.Towarzyszący Tariqowi żołnierze berberyjscy stacjonowali w garnizonach w centrum i na północy półwyspu, a także w Pirenejach, podczas gdy następni berberyjscy koloniści osiedlili się we wszystkich częściach kraju – na północy, wschodzie, południu i zachodzie.Panowie wizygoccy, którzy zgodzili się uznać zwierzchnictwo muzułmanów, mogli zachować swoje lenna (zwłaszcza w Murcji, Galicji i dolinie rzeki Ebro);Druga inwazja obejmowała 18 000 żołnierzy, głównie arabskich, którzy szybko zdobyli Sewillę, a następnie pokonali zwolenników Rodericka pod Meridą i spotkali się z żołnierzami Tariqa w Talavera.W następnym roku połączone siły kontynuowały w Galicji i północnym wschodzie, zdobywając Léon, Astorgę i Saragossę.Al-Andalus był rządzonym przez muzułmanów obszarem Półwyspu Iberyjskiego.Termin ten jest używany przez współczesnych historyków na określenie byłych państw islamskich z siedzibą we współczesnej Portugalii iHiszpanii .W największym zasięgu geograficznym jego terytorium zajmowało większość półwyspu i część dzisiejszej południowej Francji.