Bitwa o obwód Pusan ​​była jednym z pierwszych głównych starć wojny koreańskiej.Armia 140 000 żołnierzy ONZ, zepchnięta na skraj klęski, zebrała się, by ostatecznie stawić czoła najeźdźcy Koreańskiej Armii Ludowej (KAL), liczącej 98 000 żołnierzy.Siły ONZ, które były wielokrotnie pokonywane przez nacierającą KAL, zostały zmuszone do powrotu do „obwodu Pusan”, 140-milowej (230 km) linii obronnej wokół obszaru na południowo-wschodnim krańcu Korei Południowej, który obejmował port w Busan.Oddziały ONZ, składające się głównie z sił Armii Republiki Korei (ROKA), Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, zajęły ostatnią pozycję wokół obwodu, odpierając powtarzające się ataki KAL przez sześć tygodni, gdy były zaangażowane wokół miast Taegu , Masan i Pohang oraz rzekę Naktong.Masowe ataki KAL nie powiodły się w zmuszeniu wojsk ONZ do wycofania się dalej od obwodu, pomimo dwóch głównych ataków w sierpniu i wrześniu.Wojska północnokoreańskie, utrudnione przez niedobory zaopatrzenia i ogromne straty, nieustannie organizowały ataki na siły ONZ, próbując spenetrować obwód i załamać linię.Jednak siły ONZ wykorzystały port do zgromadzenia przytłaczającej przewagi w żołnierzach, sprzęcie i logistyce.Bataliony czołgów zostały wysłane do Korei bezpośrednio z kontynentu amerykańskiego z portu w San Francisco do portu w Pusan, największego koreańskiego portu.Pod koniec sierpnia Pusan ​​Perimeter miał około 500 czołgów średnich gotowych do walki.Na początku września 1950 r. Siły ONZ przewyższały liczebnie KAL od 180 000 do 100 000 żołnierzy.Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych (USAF) przerwały logistykę KAL 40 codziennymi lotami wsparcia naziemnego, które zniszczyły 32 mosty, zatrzymując większość ruchu drogowego i kolejowego w ciągu dnia.Siły KAL zostały zmuszone do ukrywania się w tunelach w ciągu dnia i poruszania się tylko w nocy.Aby odmówić KAL sprzętu, USAF zniszczyły magazyny logistyczne, rafinerie ropy naftowej i porty, podczas gdy siły powietrzne Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych zaatakowały węzły transportowe.W rezultacie nadmiernie rozbudowana KAL nie mogła być dostarczana na całym południu.