Ludwik zaproponował zrzeczenie się Królestwa Neapolu, jeśli Klemens zdetronizuje Joannę.Po odmowie papieża Ludwik wyruszył na swoją drugą kampanię neapolitańską w kwietniu 1350 r. Stłumił bunt, który wybuchł wśród jego najemników, podczas gdy on i jego żołnierze czekali na przybycie dalszych wojsk do Barletty.Maszerując w kierunku Neapolu, napotkał opór w wielu miastach, ponieważ jego awangarda, dowodzona przez Stephena Lackfiego, zasłynęła z okrucieństwa.Podczas kampanii Ludwik osobiście prowadził szturmy i wraz ze swoimi żołnierzami wspinał się na mury miejskie, narażając własne życie.Podczas oblężenia Canosa di Puglia Ludwik spadł z drabiny do fosy, gdy obrońca fortu uderzył go kamieniem.Bez wahania zanurkował do rzeki, aby uratować młodego żołnierza, który został porwany podczas eksploracji brodu na jego rozkaz.Strzała przebiła lewą nogę Ludwika podczas oblężenia Aversy.Po upadku Aversy przez wojska węgierskie 3 sierpnia królowa Joanna i jej mąż ponownie uciekli z Neapolu.Jednak Louis zdecydował się wrócić na Węgry.Według współczesnego historyka Matteo Villaniego, Louis próbował „opuścić królestwo bez utraty twarzy” po tym, jak skończyły mu się pieniądze i doświadczył oporu miejscowej ludności.