Ludwik pomaszerował do Dalmacji w lipcu 1357 r. Split, Trogir i Szybenik wkrótce pozbyły się weneckich gubernatorów i ustąpiły Ludwikowi.Po krótkim oblężeniu armia Ludwika zdobyła również Zadar z pomocą mieszczan.Tvrtko I z Bośni, który został następcą teścia Ludwika w 1353 r., Poddał zachodni Hum Ludwikowi, który zażądał tego terytorium jako posagu swojej żony.Na mocy traktatu zadarskiego, który został podpisany 18 lutego 1358 r., Republika Wenecka zrzekła się wszystkich dalmatyńskich miast i wysp między Zatoką Kvarner a Durazzo na rzecz Ludwika.Republika Ragusa również zaakceptowała zwierzchnictwo Ludwika.Miasta Dalmacji pozostały wspólnotami samorządowymi, zawdzięczając jedynie corocznej daninie i służbie morskiej Ludwikowi, który również zniósł wszelkie ograniczenia handlowe wprowadzone za panowania Wenecjan.Kupcy z Raguzy mieli wyraźne prawo do swobodnego handlu w Serbii nawet podczas wojny między Węgrami a Serbią.