W 1514 r. kanclerz węgierski Tamás Bakócz wrócił ze Stolicy Apostolskiej z bullą papieską wydaną przez Leona X zezwalającą na krucjatę przeciwko Osmanom.Do zorganizowania i kierowania ruchem wyznaczył Dózsę.W ciągu kilku tygodni Dózsa zgromadził około 40-tysięczną armię tzw.Ochotnicy byli coraz bardziej wściekli na niepowodzenie szlachty w zapewnieniu przywództwa wojskowego (pierwotna i podstawowa funkcja szlachty oraz uzasadnienie jej wyższego statusu w społeczeństwie). Buntownicze, anty-ziemskie nastroje tych „krzyżowców” stały się oczywiste podczas marszu przez Wielką Nizinę Węgierską, a Bakócz odwołał kampanię.W ten sposób ruch został odwrócony od swojego pierwotnego celu, a chłopi i ich przywódcy rozpoczęli wojnę zemsty przeciwko obszarnikom.Bunt rozprzestrzenił się szybko, głównie w prowincjach centralnych lub czysto madziarskich, gdzie spalono setki dworów i zamków, a tysiące szlachty zabito przez wbicie na pal, ukrzyżowanie i inne metody.Obóz Dózsy w Cegléd był centrum żakerii, ponieważ stamtąd rozpoczynały się wszystkie naloty w okolicy.Ponieważ jego stłumienie stało się koniecznością polityczną, Dózsa został rozgromiony pod Temesvár (dziś Timișoara , Rumunia) przez 20-tysięczną armię dowodzoną przez Jana Zápolyę i Istvána Batorego .Został schwytany po bitwie i skazany na siedzenie na tlącym się, rozgrzanym żelaznym tronie i zmuszony do noszenia rozgrzanej żelaznej korony i berła (kpiąc z jego ambicji bycia królem).Bunt został stłumiony, ale torturowano około 70 000 chłopów.Egzekucja György'ego i brutalne stłumienie chłopów znacznie pomogły inwazji osmańskiej w 1526 r., Ponieważ Węgrzy nie byli już narodem zjednoczonym politycznie.