Po katastrofalnej bitwie pod Nikopolis król Zygmunt wezwał Sabora do miasta Križevci i wydał pisemną gwarancję ( saluus Conductus ), że nie będzie próbował osobistej zemsty na przeciwnikach ani w żaden sposób im krzywdy.Ale zorganizował zabójstwo chorwackiego bana Stephena Lackfiego (Stjepan Lacković) i jego zwolenników za poparcie przeciwnego kandydata na króla Władysława Neapolitańskiego.Chorwackie prawo stanowiło, że nikt nie mógł wejść na Sabor z bronią, więc Ban Lackfi i jego zwolennicy zostawili broń przed kościołem.Oddziały wspierające Lackfiego również pozostały poza miastem.Natomiast zwolennicy króla byli już w kościele, w pełni uzbrojeni.W burzliwej debacie, która nastąpiła, zwolennicy króla oskarżyli Lackfiego o zdradę w bitwie pod Nikopolis.Padły ostre słowa, rozpoczęła się walka, a wasale króla wyciągnęli miecze przed królem, wypatroszyli Bana Lackfiego, jego siostrzeńca Stefana III Lackfiego, który wcześniej służył jako koniuszy, oraz wspierającą go szlachtę.Krwawy Sabor spowodował strach Zygmunta przed zemstą ludzi Lackfiego, nowe bunty szlachty w Chorwacji i Bośni, śmierć 170 bośniackich szlachciców zabitych przez Zygmunta oraz sprzedaż Dalmacji Wenecji za 100 000 dukatów przez Władysława z Neapolu.Ostatecznie po 25 latach walk Zygmuntowi udało się przejąć władzę i został uznany za króla poprzez nadanie przywilejów chorwackiej szlachcie.