Stefan II, król Chorwacji, zmarł na początku 1091 roku, nie pozostawiając potomka.Ponieważ w dynastii Trpimirovićów nie było żadnego żyjącego mężczyzny płci męskiej, wkrótce potem wybuchła wojna domowa.Wdowa po zmarłym królu Zvonimirze, Helena, podczas kryzysu sukcesyjnego próbowała utrzymać władzę w Chorwacji.Niektórzy chorwaccy szlachcice wokół Heleny, prawdopodobnie rodzina Gusić i/lub Viniha z rodziny Lapčan, kwestionując sukcesję po śmierci Zvonimira, poprosili króla Władysława I o pomoc dla Heleny i zaoferowali jej chorwacki tron, który był postrzegany jako jego na mocy prawa dziedziczenia .Według niektórych źródeł kilka miast Dalmacji zwróciło się również o pomoc do króla Władysława, a Petar Gusić wraz z Petarem de genere Cacautonem przedstawili się na jego dworze jako „Biali Chorwaci” (Creates Albi).Tym samym kampania rozpoczęta przez Władysława nie była wyłącznie obcą agresją i nie pojawił się on na chorwackim tronie jako zdobywca, ale raczej jako dziedziczny następca.W 1091 roku Władysław przekroczył rzekę Drawę i bez napotkania sprzeciwu podbił całą prowincję Slawonii, ale jego wyprawa została zatrzymana w pobliżu Leśnej Góry (Gvozd).W związku z podziałem szlachty chorwackiej Władysław odniósł pewien sukces w swojej kampanii, nie udało mu się jednak przejąć kontroli nad całą Chorwacją, choć dokładny zasięg jego podboju nie jest znany.W tym czasie Królestwo Węgier zostało zaatakowane przez Kumanów , prawdopodobnie wysłanych przez Bizancjum, więc Władysław został zmuszony do wycofania się ze swojej kampanii w Chorwacji.Władysław wyznaczył swojego siostrzeńca, księcia Álmosa, do administrowania kontrolowanym obszarem Chorwacji, ustanowił diecezję zagrzebską jako symbol swojej nowej władzy i wrócił na Węgry.