Grupa potężnych lordów - w tym Šubići, Kőszegis i Csáks - wezwała Karola II z Neapolu do wysłania swojego wnuka, 12-letniego Karola Roberta, na Węgry, aby został królem.Młody Karol Robert wysiadł w Splicie w sierpniu 1300 roku. Większość władców chorwackich i słowiańskich oraz wszystkie miasta Dalmacji oprócz Trogiru uznała go za króla, zanim pomaszerował do Zagrzebia.Kőszegis i Matthew Csák jednak wkrótce pogodzili się z Andrew, uniemożliwiając Karolowi sukces.Wysłannik Andrzeja przy Stolicy Apostolskiej zauważył, że papież Bonifacy VIII również nie poparł przygody Karola Roberta.Andrew, który od jakiegoś czasu był słabego zdrowia, planował schwytać swojego przeciwnika, ale zmarł na Zamku Królewskim 14 stycznia 1301 r. Według historyków Attila Zsoldos i Gyula Kristó, ówczesne plotki sugerujące, że Andrzej został otruty, nie mogą być udowodnione .Wiele lat później palatyn Stephen Ákos nazwał Andrzeja „ostatnią złotą gałęzią” drzewa rodziny króla Świętego Szczepana, ponieważ wraz ze śmiercią Andrzeja zakończył się ród Árpádów , pierwsza dynastia królewska Węgier.Wojna domowa między różnymi pretendentami do tronu - Karolem Robertem, Wacławem z Czech i Ottonem z Bawarii - nastąpiła po śmierci Andrzeja i trwała siedem lat.Wojna domowa zakończyła się zwycięstwem Karola Roberta, ale był on zmuszony do kontynuowania walki z Kőszegis, Abas, Mateuszem Csákiem i innymi potężnymi panami aż do wczesnych lat dwudziestych XIII wieku.