Latem i jesienią 1241 roku większość wojsk mongolskich odpoczywała na Równinie Węgierskiej.Pod koniec marca 1242 roku zaczęli się wycofywać.Najczęstszym powodem wycofania się jest śmierć Wielkiego Chana Ögedei 11 grudnia 1241 r., która rzekomo zmusiła Mongołów do wycofania się do Mongolii, aby książęta krwi mogli być obecni przy wyborze nowego wielkiego chana.Prawdziwe przyczyny wycofania się Mongołów nie są w pełni znane, ale istnieje wiele wiarygodnych wyjaśnień.Niezależnie od powodów Mongołowie całkowicie wycofali się z Europy Środkowej do połowy 1242 r., choć w tym czasie nadal prowadzili działania militarne na zachodzie, w szczególności inwazję Mongołów na Anatolię w latach 1241–1243.Skutki najazdu mongolskiego były ogromne w Królestwie Węgier.Największe szkody poniesiono na terenach równinnych, gdzie zniszczeniu uległo 50–80% osad.Połączenie masakr popełnionych przez Mongołów, głodu wywołanego ich żerowaniem i jednoczesnego zniszczenia wsi przez uciekających Kumanów spowodowało szacunkowe straty 15–25% populacji Węgier, czyli łącznie około 300–500 000 ludzi.Jedynymi miejscami, które wytrzymały ataki Mongołów, było około osiemdziesięciu ufortyfikowanych miejsc, w tym wszystkie nieliczne kamienne zamki w królestwie.Wśród tych miejsc znalazły się Esztergom, Székesfehérvár i arcyopactwo Pannonhalma.Jednak miejsc tych było stosunkowo niewiele;niemiecki kronikarz w 1241 r. odnotował, że Węgry „prawie nie miały miasta chronionego mocnymi murami lub fortecami”, więc większość zasiedlonych obszarów była wyjątkowo bezbronna.