Po schwytaniu francuskiego króla przez Anglików podczas bitwy pod Poitiers we wrześniu 1356 r., władza we Francji przeszła bezowocnie między Stany Generalne i syna Jana, Delfina, późniejszego Karola V. Stany Generalne były zbyt podzielone, aby zapewnić skuteczną rząd i ich sojusz z królem Karolem II z Nawarry, innym pretendentem do tronu francuskiego, wywołały rozłam wśród szlachty.W rezultacie prestiż francuskiej szlachty spadł do nowego poziomu.Wiek zaczął się źle dla szlachty pod Courtrai („Bitwa pod Złotymi Ostrogami”), gdzie uciekli z pola i zostawili swoją piechotę na porąbanie na kawałki;zostali również oskarżeni o oddanie swojego króla w bitwie pod Poitiers.Uchwalenie prawa, które zobowiązywało chłopów do obrony zamków będących symbolami ich ucisku, było bezpośrednią przyczyną spontanicznego powstania.Bunt ten stał się znany jako „Jacquerie”, ponieważ szlachta wyśmiewała chłopów jako „Jacques” lub „Jacques Bonhomme” za ich wyściełaną komżę, zwaną „jacque”.Bandy chłopskie zaatakowały okoliczne domy szlacheckie, z których wiele było zamieszkanych tylko przez kobiety i dzieci, a mężczyźni byli z armiami walczącymi z Anglikami.Okupanci byli często masakrowani, domy rabowane i palone w orgii przemocy, która wstrząsnęła Francją i spustoszyła ten niegdyś prosperujący region.Odpowiedź szlachty była wściekła.Arystokracja z całej Francji zjednoczyła się i utworzyła armię w Normandii, do której dołączyli angielscy i zagraniczni najemnicy, wyczuwając zapłatę i szansę splądrowania pokonanych chłopów.Siły paryskie walczyły najciężej, zanim się złamały, ale w ciągu kilku minut cała armia była niczym innym jak spanikowanym motłochem blokującym każdą ulicę z dala od zamku.Uchodźcy z armii Jacquerie i Meaux rozprzestrzenili się po okolicy, gdzie zostali eksterminowani wraz z tysiącami innych chłopów, wielu niewinnych udziału w buncie, przez mściwą szlachtę i ich najemnych sojuszników.