Około roku 10 000 p.n.e. ludzkość była już stosunkowo dobrze zadomowiona w całej Ameryce Północnej.Pierwotnie Paleo-Indianie polowali na megafaunę epoki lodowcowej niczym mamuty, ale gdy zaczęły one wymierać, ludzie zwrócili się w stronę żubrów jako źródła pożywienia.Z biegiem czasu poszukiwanie jagód i nasion stało się ważną alternatywą dla polowań.Paleo-Indianie w środkowym Meksyku jako pierwsi w Ameryce zajęli się rolnictwem, zaczynając uprawiać kukurydzę, fasolę i dynię około 8000 lat p.n.e.W końcu wiedza zaczęła rozprzestrzeniać się na północ.Około 3000 roku p.n.e. w dolinach Arizony i Nowego Meksyku uprawiano kukurydzę, a następnie pojawiły się prymitywne systemy nawadniające i wczesne wioski Hohokam.^[5]Jedną z wcześniejszych kultur w dzisiejszych Stanach Zjednoczonych była kultura Clovis, którą można rozpoznać przede wszystkim po użyciu żłobkowanych grotów włóczni zwanych grotami Clovis.Od 9100 do 8850 roku p.n.e. kultura ta obejmowała znaczną część Ameryki Północnej, a także pojawiła się w Ameryce Południowej.Artefakty tej kultury po raz pierwszy odkopano w 1932 roku w pobliżu Clovis w Nowym Meksyku.Kultura Folsom była podobna, ale charakteryzuje się użyciem punktu Folsom.Późniejsza migracja zidentyfikowana przez lingwistów, antropologów i archeologów miała miejsce około 8000 roku p.n.e.Dotyczyło to ludów mówiących w języku Na-Dene, które dotarły do ​​północno-zachodniego Pacyfiku do 5000 roku p.n.e.^[Stamtąd] migrowali wzdłuż wybrzeża Pacyfiku w głąb kraju i budowali w swoich wioskach duże domy wielorodzinne, z których latem korzystano jedynie sezonowo do polowań i rybołówstwa, a zimą do gromadzenia zapasów żywności.^[7] Inna grupa, ludzie tradycji Oshara, żyjący od 5500 roku p.n.e. do 600 roku n.e., byli częścią archaicznego południowego zachodu.