Radziecki program kosmiczny był narodowym programem kosmicznym byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR), aktywnym od 1955 r. Do rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 r. Radziecki program kosmiczny służył jako ważny wyznacznik sowieckich roszczeń do jego globalnego supermocarstwa status.Sowieckie badania rakietowe rozpoczęły się wraz z utworzeniem laboratorium badawczego w 1921 roku, ale wysiłki te zostały zahamowane przez wyniszczającą wojnę z Niemcami.Rywalizując w wyścigu kosmicznym ze Stanami Zjednoczonymi, a później z Unią Europejską i Chinami, radziecki program zasłynął z ustanowienia wielu rekordów w eksploracji kosmosu, w tym pierwszego międzykontynentalnego pocisku, który wystrzelił pierwszego satelitę i wysłał pierwsze zwierzę na orbitę okołoziemską w 1957 i umieścił pierwszego człowieka w kosmosie w 1961. Ponadto radziecki program widział również pierwszą kobietę w kosmosie w 1963 i kosmonautę wykonującego pierwszy spacer kosmiczny w 1965. Inne kamienie milowe obejmowały skomputeryzowane misje robotów badające Księżyc, które rozpoczęły się w 1959, przy czym druga misja jako pierwsza dotarła do powierzchni Księżyca, rejestrując pierwszy obraz drugiej strony Księżyca i osiągając pierwsze miękkie lądowanie na Księżycu.W ramach programu radzieckiego osiągnięto również pierwsze rozmieszczenie łazików kosmicznych w 1966 r. i wysłano pierwszą zrobotyzowaną sondę, która automatycznie pobrała próbkę księżycowej gleby i sprowadziła ją na Ziemię w 1970 r. Sowiecki program był również odpowiedzialny za skierowanie pierwszych sond międzyplanetarnych na Wenus i Marsa i dokonał udanych miękkich lądowań na tych planetach w latach 60. i 70. XX wieku.Umieściła pierwszą stację kosmiczną na niskiej orbicie okołoziemskiej w 1971 r., a pierwszą modułową stację kosmiczną w 1986 r. Jej program Interkosmos wyróżniał się również wysłaniem w kosmos pierwszego obywatela kraju innego niż Stany Zjednoczone czy Związek Radziecki.Po II wojnie światowej zarówno radzieckie, jak i amerykańskie programy kosmiczne wykorzystywały niemiecką technologię we wczesnych wysiłkach.Ostatecznie programem zarządzał Siergiej Korolow, który kierował programem opartym na unikalnych pomysłach Konstantina Ciołkowskiego, zwanego czasem ojcem astronautyki teoretycznej.W przeciwieństwie do swoich amerykańskich, europejskich i chińskich konkurentów, których programy były zarządzane przez jedną agencję koordynującą, radziecki program kosmiczny był podzielony i podzielony między kilka konkurujących wewnętrznie biur projektowych kierowanych przez Korolewa, Kerimowa, Keldysza, Jangla, Głuszkę, Czelomeja, Makiejew, Czertok i Reszetniew.