Inflacja i upadek systemu Timar

W drugiej połowie XVI wieku imperium znalazło się pod coraz większą presją gospodarczą ze względu na rosnącą inflację, która odbijała się wówczas zarówno na Europie, jak i na Bliskim Wschodzie.W ten sposób Osmanie przekształcili wiele instytucji, które wcześniej definiowały imperium, stopniowo rozwiązując System Timar w celu stworzenia nowoczesnych armii muszkieterów i czterokrotnie zwiększając wielkość biurokracji, aby ułatwić skuteczniejsze gromadzenie dochodów.Timar był nadaniem ziemi przez sułtanów Imperium Osmańskiego w okresie od XIV do XVI wieku, z rocznym dochodem z podatków wynoszącym mniej niż 20 000 akçes.Dochody uzyskiwane z ziemi służyły jako rekompensata za służbę wojskową.Posiadacz timaru był znany jako timarot.Jeżeli dochody uzyskiwane z timaru wynosiły od 20 000 do 100 000 akçes, przyznanie ziemi nazywano zeamet, a jeśli przekraczały 100 000 akçes, dotację nazywano hass.Pod koniec XVI wieku system własności ziemi w Timar zaczął się nieodwracalnie schylać.W 1528 r. Timariot stanowił największą pojedynczą dywizję w armii osmańskiej.Sipahi byli odpowiedzialni za własne wydatki, w tym za zaopatrzenie podczas kampanii, ich wyposażenie, zapewnienie pomocniczych ludzi (cebelu) i lokajów (gulam).Wraz z pojawieniem się nowych technologii wojskowych, zwłaszcza broni, Sipahi, którzy niegdyś stanowili trzon armii osmańskiej, stali się przestarzałi.Długie i kosztowne wojny, które sułtani osmańscy toczyli z Habsburgami i Irańczykami , wymagały utworzenia nowoczesnej, stałej i zawodowej armii.Dlatego na ich utrzymanie potrzebna była gotówka.Zasadniczo broń była tańsza niż koń.^[12] Na początku XVII wieku znaczna część dochodów Timaru trafiała do skarbca centralnego jako pieniądz zastępczy (bedel) zwalniający ze służby wojskowej.Ponieważ nie były już potrzebne, gdy wymarli posiadacze Timaru, ich posiadłości nie zostałyby ponownie przydzielone, ale trafiły pod domenę cesarską.Gdy znajdą się pod bezpośrednią kontrolą, wolne grunty zostaną przekształcone w gospodarstwa podatkowe (muqata'ah), aby zapewnić rządowi centralnemu większe dochody pieniężne.^[13]