Dynastie północne i południowe w historii Wietnamu, obejmujące okres od 1533 do 1592 roku, były okresem politycznym w XVI wieku, podczas którego dynastia Mạc (dynastia północna), założona przez Mạc Đăng Dung w Đông Đô, oraz dynastia Odrodzenia Lê ( Dynastia Południowa) z siedzibą w Tây Đô były w sporze.Przez większość tego okresu te dwie dynastie toczyły długą wojnę znaną jako wojna Lê – Mạc.Początkowo domena dworu południowego ograniczała się do prowincji Thanh Hoa.Po wyprawie Nguyễn Hoàng mającej na celu odzyskanie terytorium Lê na południu od sił garnizonowych Mạc, dynastia Północna kontrolowała jedynie prowincje od Thanh Hoa na północy.Obie dynastie twierdziły, że są jedyną legalną dynastią Wietnamu.Szlachta i członkowie jej klanu często zmieniali stronę do tego stopnia, że ​​lojalni słudzy, tacy jak książę Mạc Kính Điển, byli chwaleni nawet przez swoich wrogów jako rzadcy, cnotliwi ludzie.Jako panowie bez ziemi, ci szlachcice i ich armie zachowywali się trochę lepiej niż drobni złodzieje, napadający i plądrujący rolników, aby się wyżywić.Ten stan chaosu przyniósł zniszczenie wsi i doprowadził do biedy wiele wcześniej zamożnych miast, takich jak Đông Kinh.Obie dynastie walczyły przez prawie sześćdziesiąt lat i zakończyły się w 1592 r., kiedy dynastia południowa pokonała Północ i odbiła Đông Kinh.Jednak członkowie rodziny Mac utrzymali autonomiczne rządy w Cao Bằng pod protektoratem chińskich dynastii aż do 1677 roku.