Król Bhumibol ponownie mianował rojalistę Ananda na stanowisko tymczasowego premiera do czasu wyborów we wrześniu 1992 r., które wyniosły do ​​władzy Partię Demokratów pod przywództwem Chuan Leekpai, reprezentującą głównie wyborców Bangkoku i południa.Chuan był kompetentnym administratorem, który sprawował władzę do 1995 r., kiedy to został pokonany w wyborach przez koalicję partii konserwatywnych i prowincjonalnych pod przewodnictwem Banharna Silpa-Archa.Od samego początku skażony oskarżeniami o korupcję rząd Banharna był zmuszony rozpisać przedterminowe wybory w 1996 r., w których Partia Nowych Aspiracji generała Chavalita Yongchaiyudha odniosła niewielkie zwycięstwo.Konstytucja z 1997 r. była pierwszą konstytucją sporządzoną przez powszechnie wybrane Zgromadzenie Projektujące Konstytucję i była popularnie nazywana „konstytucją ludową”.^[76] Konstytucja z 1997 r. stworzyła dwuizbową legislaturę składającą się z 500-osobowej Izby Reprezentantów i 200-osobowego Senatu.Po raz pierwszy w historii Tajlandii obie izby zostały wybrane w wyborach bezpośrednich.Wyraźnie uznano wiele praw człowieka i wprowadzono środki mające na celu zwiększenie stabilności wybieranych rządów.Izba była wybierana w systemie pierwszej poczty, w którym w jednym okręgu wyborczym mógł zostać wybrany tylko jeden kandydat zwykłą większością głosów.Senat wybierany był w systemie prowincjonalnym, w którym jedna prowincja mogła zwrócić więcej niż jednego senatora w zależności od liczby ludności.