Wojna birmańsko-syjamska (1765–1767), znana również jako upadek Ayoudhii, była drugim konfliktem zbrojnym między dynastią Konbaung w Birmie (Myanmar) a dynastią Ban Phlu Luang z królestwa Ayutthaya w Syjamie i wojną, która się zakończyła 417-letnie Królestwo Ayutthaya.^[50] Wojna ta była kontynuacją wojny lat 1759–60.Casus belli tej wojny polegała także na kontroli wybrzeża Tenasserim i jego handlu oraz wsparciu Syjamu dla rebeliantów w birmańskich regionach przygranicznych.^[51] Wojna rozpoczęła się w sierpniu 1765 r., kiedy 20-tysięczna armia północnej Birmy najechała północny Syjam, a w październiku dołączyły do ​​niej trzy armie południowe liczące ponad 20 000 żołnierzy, tworząc ruch okrążający na Ayutthayę.Pod koniec stycznia 1766 roku armie birmańskie pokonały przewagę liczebną, ale słabo skoordynowaną obronę syjamską i zebrały się przed stolicą Syjamu.^[50]Oblężenie Ayutthaya rozpoczęło się podczas pierwszej inwazji Qing na Birmę.Syjamczycy wierzyli, że jeśli uda im się przetrwać do pory deszczowej, sezonowe powodzie środkowej równiny Syjamu zmuszą do odwrotu.Jednak król Birmy Hsinbyushin uważał, że wojna chińska była drobnym sporem granicznym i kontynuował oblężenie.W porze deszczowej 1766 r. (czerwiec–październik) bitwa przeniosła się na wody zalanej równiny, ale nie zmieniła status quo.^[50] Kiedy nadeszła pora sucha, Chińczycy rozpoczęli znacznie większą inwazję, ale Hsinbyushin nadal odmawiał wezwania wojsk.W marcu 1767 roku król Syjamu Ekkathat zaproponował, że zostanie dopływem, ale Birmańczycy zażądali bezwarunkowej kapitulacji.^[52] 7 kwietnia 1767 r. Birmańczycy splądrowali głodujące miasto po raz drugi w jego historii, dopuszczając się okrucieństw, które do dnia dzisiejszego pozostawiły poważny czarny ślad na stosunkach birmańsko-tajskich.Tysiące jeńców syjamskich zostało przesiedlonych do Birmy.Okupacja birmańska była krótkotrwała.W listopadzie 1767 roku Chińczycy ponownie najechali ze swoimi największymi jak dotąd siłami, ostatecznie przekonując Hsinbyushina do wycofania swoich sił z Syjamu.Z wojny domowej, która nastąpiła w Syjamie, syjamski stan Thonburi, dowodzony przez Taksina, wyszedł zwycięsko, pokonując wszystkie inne separatystyczne państwa syjamskie i eliminując wszelkie zagrożenia dla jego nowych rządów do 1771 r. ^[53] Birmańczycy przez cały czas byli był zajęty pokonaniem czwartej chińskiej inwazji na Birmę do grudnia 1769 roku.