W obliczu niezadowolenia z proamerykańskiej polityki administracji wojskowej, która pozwoliła siłom Stanów Zjednoczonych na wykorzystanie kraju jako bazy wojskowej, wysoki poziom problemów z prostytucją, wolność prasy i słowa zostały ograniczone, a napływ korupcji prowadzący do nierówności klas społecznych.Demonstracje studenckie rozpoczęły się w 1968 r., a na początku lat 70. XX w. przybrały na sile i liczebności pomimo utrzymującego się zakazu spotkań politycznych.W czerwcu 1973 r. dziewięciu studentów Uniwersytetu Ramkhamhaeng zostało wydalonych za opublikowanie w studenckiej gazecie artykułu krytycznego wobec rządu.Wkrótce potem tysiące studentów zorganizowało protest pod Pomnikiem Demokracji, żądając ponownego zapisania się dziewięciu studentów.Rząd nakazał zamknięcie uniwersytetów, ale wkrótce potem pozwolił studentom na ponowne przyjęcie.W październiku kolejnych 13 studentów zostało aresztowanych pod zarzutem spisku mającego na celu obalenie rządu.Tym razem do protestujących studentów dołączyli robotnicy, biznesmeni i inni zwykli obywatele.Demonstracje rozrosły się do kilkuset tysięcy, a problematyka rozszerzyła się, począwszy od uwolnienia aresztowanych studentów, aż po żądania nowej konstytucji i zmiany obecnego rządu.13 października rząd uwolnił zatrzymanych.Przywódcy demonstracji, wśród nich Seksan Prasertkul, odwołali marsz zgodnie z wolą króla, który publicznie sprzeciwiał się ruchowi demokratycznemu.W przemówieniu do absolwentów skrytykował ruch prodemokratyczny, nakazując studentom skoncentrowanie się na nauce i pozostawienie polityki starszym [rządowi wojskowemu].Powstanie 1973 zapoczątkowało najbardziej wolną erę w najnowszej historii Tajlandii, zwaną „wiekiem rozkwitu demokracji” i „eksperymentem demokratycznym”, która zakończyła się masakrą na Uniwersytecie Thammasat i zamachem stanu 6 października 1976 r.