Pozwalając jednej frakcji armii wzbogacić się na kontraktach rządowych, Chatichai sprowokował rywalizującą frakcję, na czele której stali generałowie Sunthorn Kongsompong, Suchinda Kraprayoon i inni generałowie klasy 5 Królewskiej Akademii Wojskowej Chulachomklao, aby zorganizowali zamach stanu w Tajlandii w 1991 r. w lutym 1991 r., oskarżając rząd Chatichai o nazwanie go skorumpowanym reżimem lub „gabinetem bufetowym”.Junta nazywała się Narodową Radą Utrzymania Pokoju.NPKC sprowadziła cywilnego premiera Ananda Panyarachuna, który nadal odpowiadał przed wojskiem.Antykorupcyjne i proste środki Ananda okazały się popularne.Kolejne wybory powszechne odbyły się w marcu 1992 r.Zwycięska koalicja mianowała na premiera przywódcę zamachu stanu Suchindę Kraprayoon, łamiąc w ten sposób obietnicę złożoną wcześniej królowi Bhumibolowi i potwierdzając powszechne podejrzenia, że ​​nowy rząd będzie ukrytym reżimem wojskowym.Jednakże Tajlandia z 1992 r. nie była Syjamem z 1932 r. Akcja Suchindy zgromadziła setki tysięcy ludzi w największych demonstracjach, jakie kiedykolwiek widziano w Bangkoku, pod przewodnictwem byłego gubernatora Bangkoku, generała dywizji Chamlonga Srimuanga.Suchinda sprowadził do miasta osobiście lojalne wobec siebie jednostki wojskowe i próbował siłą stłumić demonstracje, co doprowadziło do masakry i zamieszek w sercu stolicy Bangkoku, w których zginęły setki osób.Plotki rozeszły się w związku z rozłamem w siłach zbrojnych.W obawie przed wojną domową król Bhumibol interweniował: wezwał Suchindę i Chamlonga na widownię telewizyjną i nalegał, aby poszli za pokojowym rozwiązaniem.Spotkanie to zakończyło się rezygnacją Suchindy.