Saudyjski podbój Hejaz, znany również jako druga wojna saudyjsko-haszymicka lub wojna Hejaz-Nejd, miał miejsce w latach 1924–25.Konflikt ten, będący częścią długotrwałej rywalizacji między Haszymitami z Hejaz a Saudyjczykami z Riyadu (Nejd), doprowadził do włączenia Hejaz do domeny Arabii Saudyjskiej, co oznaczało koniec Haszymidzkiego Królestwa Hejaz.Konflikt zaostrzył się ponownie, gdy pielgrzymom z Nejdu odmówiono dostępu do świętych miejsc w Hejaz.^[39] Abdulaziz z Nejd rozpoczął kampanię 29 sierpnia 1924 r., zdobywając Taif przy niewielkim oporze.Mekka padła pod naporem sił saudyjskich 13 października 1924 r., po odrzuceniu próśb Sharifa Husseina bin Alego o pomoc brytyjską.Po upadku Mekki Konferencja Islamska w Riyadzie w październiku 1924 r. uznała kontrolę Ibn Sauda nad miastem.W miarę postępu sił saudyjskich armia Hejazi rozpadła się.^[39] Medina poddała się 9 grudnia 1925 r., a za nią Yanbu.Dżudda skapitulowała w grudniu 1925 r., a siły saudyjskie wkroczyły 8 stycznia 1926 r. w następstwie negocjacji z udziałem króla bin Alego, Abdulaziza i konsula brytyjskiego.Po zwycięstwie Abdulaziz został ogłoszony królem Hejaz, a pod jego rządami region został włączony do Królestwa Nejd i Hejaz.Husajn z Hejaz po ustąpieniu przeniósł się do Akaby, aby wesprzeć wysiłki militarne swojego syna, ale został zesłany na Cypr przez Brytyjczyków.^[40] Ali bin Hussein objął tron ​​Hejazi w czasie wojny, ale upadek Królestwa doprowadził do wygnania dynastii Haszymidzkiej.Mimo to Haszymici nadal rządzili w Transjordanii i Iraku.