Saud, zostając królem w 1953 r. po śmierci ojca, przeprowadził reorganizację rządu Arabii Saudyjskiej, ustanawiając tradycję, w której król przewodniczy Radzie Ministrów.Jego celem było utrzymanie przyjaznych stosunków ze Stanami Zjednoczonymi, jednocześnie wspierając narody arabskie w ich konfliktach z Izraelem.Za jego panowania Arabia Saudyjska dołączyła do Ruchu Państw Niezaangażowanych w 1961 roku.Gospodarka królestwa doświadczyła znacznego dobrobytu dzięki zwiększonej produkcji ropy naftowej, co również zwiększyło jego wpływy polityczne na arenie międzynarodowej.Jednak to nagłe bogactwo było mieczem obosiecznym.Rozwój kulturalny, szczególnie w regionie Hejaz, przyspieszył wraz z postępem w mediach, takich jak gazety i radio.Jednak napływ cudzoziemców wzmógł istniejące tendencje ksenofobiczne.Jednocześnie wydatki rządu stawały się coraz bardziej ekstrawaganckie i marnotrawne.Pomimo nowo odkrytych bogactw naftowych królestwo stanęło w obliczu wyzwań finansowych, w tym deficytów rządowych i konieczności zaciągania pożyczek zagranicznych, głównie z powodu wystawnych nawyków wydawania pieniędzy za panowania króla Sauda w latach pięćdziesiątych.^[47]Saud, który w 1953 r. zastąpił swojego ojca Abdulaziza (Ibn Sauda), był postrzegany jako rozrzutnik, który wpędził królestwo w kłopoty finansowe.Jego panowanie naznaczone było złym zarządzaniem finansami i brakiem skupienia na rozwoju.Natomiast Faisal, który był kompetentnym ministrem i dyplomatą, był bardziej konserwatywny fiskalnie i nastawiony na rozwój.Martwił się niestabilnością gospodarczą królestwa pod rządami Sauda i jego zależnością od dochodów z ropy.Nacisk Faisala na rzecz reform i modernizacji finansowej w połączeniu z jego pragnieniem wdrożenia bardziej zrównoważonej polityki gospodarczej stawia go w sprzeczności z polityką i podejściem Sauda.Ta zasadnicza różnica w zarządzaniu i zarządzaniu finansami doprowadziła do wzrostu napięcia między dwoma braćmi, co ostatecznie doprowadziło do zastąpienia Sauda na stanowisku króla w 1964 r. Na wstąpienie Faisala na władzę wpłynęła także presja rodziny królewskiej i przywódców religijnych, którzy byli zaniepokojeni złym zarządzaniem Sauda wpływającym na stabilność i przyszłość królestwa.Było to szczególnie niepokojące, biorąc pod uwagę arabską zimną wojnę między Zjednoczoną Republiką Arabską Gamela Abdela Nassera a proamerykańskimi monarchiami arabskimi.W konsekwencji Saud został obalony na rzecz Faisala w 1964 r. ^[48]