W dyplomie z 26 lipca 1324 r. król Węgier Karol I nazywa Basaraba „naszym wojewodą wołoskim”, co wskazuje, że Basarab był wówczas wasalem króla Węgier.^[62] Jednak Basarab w krótkim czasie odmówił uznania zwierzchnictwa króla, gdyż ani rosnąca potęga Basaraba, ani prowadzona przez niego aktywna polityka zagraniczna na południu nie mogły być akceptowane na Węgrzech.^[63] W nowym dyplomie, datowanym na 18 czerwca 1325, król Karol I wymienia go jako „Basarab Wołoszczyzny, niewierny Świętej Koronie króla” (Bazarab Transalpinum regie corone infidelem).^[64]Mając nadzieję na ukaranie Basaraba, król Karol I zorganizował przeciwko niemu kampanię wojskową w 1330 roku. Król ruszył ze swoim gospodarzem na Wołoszczyznę, gdzie wszystko wydawało się zniszczone.Nie mogąc ujarzmić Basaraba, król zarządził odwrót przez góry.Ale w długiej i wąskiej dolinie armia węgierska została zaatakowana przez Rumunów, którzy zajęli pozycje na wzgórzach.Bitwa, zwana bitwą pod Posadą, trwała cztery dni (9–12 listopada 1330 r.) i była katastrofą dla Węgrów, których klęska była druzgocąca.^[65] Król był w stanie ujść z życiem tylko dzięki wymianie swojego królewskiego herbu z jednym ze swoich sług.^[66]Bitwa pod Posadą była punktem zwrotnym w stosunkach węgiersko-wołoskich: choć w ciągu XIV wieku królowie Węgier jeszcze nie raz próbowali regulować wojewodów wołoskich, ale udawało im się to tylko tymczasowo.W ten sposób zwycięstwo Basaraba bezpowrotnie otworzyło Księstwu Wołoszczyzny drogę do niepodległości.