Po zakończeniu rządów komunistycznych i egzekucji byłego komunistycznego dyktatora Nicolae Ceaușescu w trakcie krwawej rewolucji rumuńskiej w grudniu 1989 r., władzę przejął Front Ocalenia Narodowego (FSN), kierowany przez Iona Iliescu.FSN w krótkim czasie przekształciła się w potężną partię polityczną i przytłaczającą większością głosów wygrała wybory parlamentarne w maju 1990 r. z Iliescu na czele.Te pierwsze miesiące 1990 roku były naznaczone gwałtownymi protestami i kontr-protestami, w których uczestniczyli przede wszystkim niezwykle brutalni i brutalni górnicy z Doliny Jiu, których sam Iliescu i FSN wezwali do zmiażdżenia pokojowych demonstrantów na Placu Uniwersyteckim w Bukareszcie.Następnie rząd rumuński podjął program wolnorynkowych reform gospodarczych i prywatyzacji, kierując się raczej stopniową linią niż terapią szokową przez cały początek i połowę lat 90.Kontynuowano reformy gospodarcze, chociaż wzrost gospodarczy był niewielki aż do 2000 roku.Reformy społeczne wkrótce po rewolucji obejmowały złagodzenie dawnych ograniczeń dotyczących antykoncepcji i aborcji.Późniejsze rządy wprowadziły dalsze zmiany w polityce społecznej.Reformy polityczne zostały oparte na nowej demokratycznej konstytucji przyjętej w 1991 roku. W tym samym roku FSN podzieliła się, rozpoczynając okres rządów koalicyjnych, który trwał do 2000 roku, kiedy to Partia Socjaldemokratyczna Iliescu (wówczas Partia Socjaldemokracji w Rumunii, PDSR, obecnie PSD ), powrócił do władzy, a Iliescu ponownie został prezydentem, z Adrianem Năstase na stanowisku premiera.Rząd ten upadł w wyborach w 2004 roku w wyniku zarzutów o korupcję, a jego następcą zostały kolejne niestabilne koalicje, którym stawiano podobne zarzuty.W ostatnim okresie Rumunia ściślej zintegrowała się z Zachodem, stając się członkiem Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) w 2004 r. ^[103] oraz Unii Europejskiej (UE) w 2007 r ^{[. 104.]}