W 1999 r. w Pakistanie doszło do bezkrwawego wojskowego zamachu stanu pod przewodnictwem generała Perveza Musharrafa i personelu wojskowego w Kwaterze Głównej Sztabu Połączonego.12 października przejęli kontrolę od cywilnego rządu premiera Nawaza Sharifa.Dwa dni później Musharraf jako dyrektor naczelny kontrowersyjnie zawiesił konstytucję Pakistanu.Zamach stanu był spowodowany eskalacją napięcia między administracją Sharifa a wojskiem, szczególnie z generałem Musharrafem.Próba Sharifa zastąpienia Musharrafa generałem porucznikiem Ziauddinem Buttem na stanowisku szefa armii spotkała się z oporem ze strony wyższych urzędników wojskowych i doprowadziła do aresztowania Butta.Przeprowadzenie zamachu stanu było szybkie.W ciągu 17 godzin dowódcy wojskowi zajęli kluczowe instytucje rządowe, umieszczając Sharifa i jego administrację, w tym jego brata, w areszcie domowym.Wojsko przejęło także kontrolę nad krytyczną infrastrukturą komunikacyjną.Sąd Najwyższy Pakistanu, na którego czele stoi prezes Sądu Najwyższego Irshad Hassan Khan, zatwierdził stan wojenny w ramach „doktryny konieczności”, ale ograniczył jego czas trwania do trzech lat.Sharif został osądzony i skazany za narażanie życia na pokładzie samolotu przewożącego Musharrafa, co wywołało kontrowersje.W grudniu 2000 r. Musharraf nieoczekiwanie ułaskawił Sharifa, który następnie poleciał do Arabii Saudyjskiej.W 2001 r. Musharraf został prezydentem po zmuszeniu prezydenta Rafika Tarara do rezygnacji.Ogólnokrajowe referendum przeprowadzone w kwietniu 2002 r., przez wielu krytykowane jako oszukańcze, przedłużyło rządy Musharrafa.Wybory powszechne w 2002 r. przyniosły powrót do demokracji, a PML(Q) Musharrafa utworzyła rząd mniejszościowy.