Okres poprzedzający ogłoszenie przez Ayuba Khana stanu wojennego w Pakistanie charakteryzował się niestabilnością polityczną i polityką wyznaniową.Rząd, postrzegany jako nieudany w zarządzaniu, stanął w obliczu takich problemów, jak nierozwiązane spory dotyczące wody w kanałach mające wpływ na gospodarkę opartą na rolnictwie oraz wyzwania związane z obecnością Indii w Dżammu i Kaszmirze.W 1956 roku Pakistan przeszedł z Dominium Brytyjskiego do Republiki Islamskiej na mocy nowej konstytucji, a pierwszym prezydentem został generał dywizji Iskander Mirza.Jednak w tym okresie doszło do znacznych zawirowań politycznych i szybkiego następowania po sobie czterech premierów w ciągu dwóch lat, co jeszcze bardziej wzburzyło społeczeństwo i wojsko.Kontrowersyjne użycie władzy przez Mirzę, zwłaszcza jego program One Unit łączący prowincje Pakistanu w dwa skrzydła, Pakistan Wschodni i Zachodni, spowodował podziały polityczne i był trudny do wdrożenia.To zamieszanie i działania Mirzy doprowadziły do ​​​​przekonania w wojsku, że społeczeństwo poprze zamach stanu, torując drogę Ayubowi Khanowi do przejęcia kontroli.7 października prezydent Mirza ogłosił stan wojenny, uchylił konstytucję z 1956 r., odwołał rząd, rozwiązał organy ustawodawcze i zdelegalizował partie polityczne.Mianował generała Ayuba Khana na głównego administratora stanu wojennego i zaproponował go na nowego premiera.Zarówno Mirza, jak i Ayub Khan postrzegali siebie jako konkurentów o władzę.Mirza, czując, że jego rola staje się zbędna po przejęciu większości władzy wykonawczej przez Ayuba Khana jako główny administrator stanu wojennego i premier, próbował umocnić swoje stanowisko.Z drugiej strony Ayub Khan podejrzewał Mirzę o spiskowanie przeciwko niemu.Według doniesień Ayub Khan został poinformowany o zamiarze Mirzy aresztowania go po powrocie z Dhaki.Ostatecznie powszechnie uważa się, że Ayub Khan, przy wsparciu lojalnych generałów, zmusił Mirzę do ustąpienia.^[14] Następnie Mirza został początkowo zabrany do Kwety, stolicy Beludżystanu, a następnie 27 listopada zesłany do Londynu w Anglii, gdzie mieszkał aż do swojej śmierci w 1969 roku.Wojskowy zamach stanu został początkowo przyjęty w Pakistanie z zadowoleniem jako wytchnienie od niestabilnych rządów, z nadzieją na stabilizację gospodarczą i modernizację polityczną.Reżim Ayuba Khana otrzymał wsparcie od zagranicznych rządów, w tym Stanów Zjednoczonych .^[15] Połączył funkcje Prezydenta i Premiera, tworząc gabinet złożony z technokratów, oficerów wojskowych i dyplomatów.Ayub Khan mianował generała Muhammada Musę nowym szefem armii i zapewnił sądowe zatwierdzenie jego przejęcia zgodnie z „doktryną konieczności”.