W 1693 roku w Minas Gerais w Brazylii odkryto złoto.Duże odkrycia złota, a później diamentów w Minas Gerais, Mato Grosso i Goiás doprowadziły do ​​„gorączki złota” i dużego napływu migrantów.Wioska stała się nowym centrum gospodarczym imperium, z szybkim osadnictwem i pewnymi konfliktami.Ten cykl złota doprowadził do powstania rynku wewnętrznego i przyciągnął dużą liczbę imigrantów.Gorączka złota znacznie zwiększyła dochody korony portugalskiej, która pobierała jedną piątą całej wydobytej rudy, czyli „piątą”.Częste były dywersje i przemyt, a także kłótnie między Paulistas (mieszkańcami São Paulo) i Emboabas (imigrantami z Portugalii i innych regionów Brazylii), więc cały zestaw kontroli biurokratycznych rozpoczął się w 1710 r. Wraz z kapitanem São Paulo i Minas Gerais.Do 1718 roku São Paulo i Minas Gerais zostały dwoma kapitanami, w tym drugim utworzono osiem vilas.Korona ograniczyła również wydobycie diamentów w ramach swojej jurysdykcji i do prywatnych wykonawców.Pomimo globalnego handlu cynkowaniem złota, przemysł plantacyjny stał się w tym okresie wiodącym eksportem Brazylii ;cukier stanowił 50% eksportu (ze złotem 46%) w 1760 r.Złoto odkryte w Mato Grosso i Goiás wzbudziło zainteresowanie umocnieniem zachodnich granic kolonii.W latach trzydziestych XVIII wieku częściej dochodziło do kontaktów z placówkami hiszpańskimi, a Hiszpanie grozili rozpoczęciem wyprawy wojskowej w celu ich usunięcia.Tak się nie stało i do lat pięćdziesiątych XVIII wieku Portugalczycy byli w stanie założyć polityczną twierdzę w regionie.