Wojna Taungoo – Hanthawaddy była decydującym momentem w historii Birmy (Myanmar), który przygotował grunt pod późniejszą ekspansję i konsolidację Imperium Toungoo.Ten konflikt zbrojny charakteryzował się szeregiem manewrów wojskowych, strategicznych i politycznych podejmowanych przez obie strony.Jednym z fascynujących aspektów tej wojny jest to, jak mniejszemu, stosunkowo nowemu Królestwu Toungoo udało się pokonać bardziej ugruntowane Królestwo Hanthawaddy.Połączenie sprytnych taktyk, w tym dezinformacji, i słabego przywództwa ze strony Hanthawaddy, pomogło Taungoo w osiągnięciu ich celów.Tabinshwehti i Bayinnaung, kluczowi przywódcy Toungoo, wykazali się taktyczną błyskotliwością, najpierw wywołując niezgodę w Hanthawaddy, a następnie pojmając Pegu.Co więcej, ich determinacja w ściganiu wycofujących się sił Hanthawaddy i udana bitwa pod Naungyo odwróciły losy na ich korzyść.Uznali konieczność szybkiego zneutralizowania potęgi wojskowej Hanthawaddy, zanim będą mogli się przegrupować.Opór Martabana, charakteryzujący się ufortyfikowanym portem i pomocą portugalskich najemników ^[44] , rzeczywiście stanowił poważną przeszkodę.Jednak nawet tutaj siły Toungoo wykazały zdolność adaptacji, budując bambusowe wieże na tratwach i skutecznie wykorzystując tratwy strażackie do unieszkodliwiania portugalskich okrętów wojennych broniących portu.Działania te miały kluczowe znaczenie dla ominięcia fortyfikacji portu, co ostatecznie pozwoliło na splądrowanie miasta.Ostateczne zwycięstwo pod Martaban przypieczętowało los Hanthawaddy i znacznie rozszerzyło Imperium Toungoo.Warto również zauważyć, że obie strony zatrudniały zagranicznych najemników, zwłaszcza Portugalczyków , którzy wnieśli do regionalnych konfliktów w Azji Południowo-Wschodniej nowe technologie bojowe, takie jak broń palna i artyleria.W istocie wojna była wyrazem nie tylko rywalizacji o kontrolę terytorialną, ale także zderzenia strategii, w którym znaczącą rolę w wyniku odegrały przywództwo i innowacje taktyczne.Upadek Hanthawaddy oznaczał koniec jednego z najpotężniejszych królestw post-pogańskich ^[44] , umożliwiając Taungoo wykorzystanie zdobytych zasobów do dalszej ekspansji, w tym ponownego zjednoczenia innych podzielonych państw birmańskich.Wojna ta zajmuje zatem kluczowe miejsce w szerszej narracji o historii Birmy.