W maju 2008 r. w Birmę nawiedził cyklon Nargis, jedna z najbardziej śmiercionośnych klęsk żywiołowych w historii kraju.Cyklon wywołał wiatr o prędkości do 215 km/h i spowodował ogromne straty, w wyniku których zginęło lub zaginęło ponad 130 000 osób, a szkody wyceniono na 12 miliardów dolarów.Pomimo pilnej potrzeby pomocy izolacjonistyczny rząd Birmy początkowo ograniczył napływ pomocy zagranicznej, w tym samolotów ONZ dostarczających niezbędne zaopatrzenie.ONZ określiła to wahanie w sprawie zezwolenia na międzynarodową pomoc na dużą skalę jako „bezprecedensowe”.Restrykcyjne stanowisko rządu spotkało się z ostrą krytyką ze strony organów międzynarodowych.Różne organizacje i kraje wzywały Birmę do zezwolenia na nieograniczoną pomoc.Ostatecznie junta zgodziła się przyjąć ograniczone rodzaje pomocy, takie jak żywność i lekarstwa, ale nadal nie pozwalała na przebywanie w kraju pracownikom pomocy zagranicznej ani jednostkom wojskowym.To wahanie doprowadziło do oskarżeń reżimu o przyczynienie się do „katastrofy spowodowanej przez człowieka” i potencjalne popełnienie zbrodni przeciwko ludzkości.Do 19 maja Birma zezwoliła na pomoc ze strony Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), a później zgodziła się wpuścić do kraju wszystkich pracowników organizacji humanitarnych, niezależnie od narodowości.Rząd pozostawał jednak odporny na obecność obcych jednostek wojskowych.Grupa amerykańskich przewoźników pełna pomocy została zmuszona do opuszczenia kraju po odmowie wjazdu.W przeciwieństwie do międzynarodowej krytyki, rząd Birmy pochwalił później pomoc ONZ, choć pojawiły się również doniesienia o wojskowej pomocy handlowej na rzecz pracy.