„Birmańska droga do socjalizmu” była programem gospodarczym i politycznym zainicjowanym w Birmie (obecnie Birma) po zamachu stanu w 1962 r. pod przewodnictwem generała Ne Win.Plan miał na celu przekształcenie Birmy w państwo socjalistyczne, łączące elementy buddyzmu i marksizmu.^[81] W ramach tego programu Rada Rewolucyjna znacjonalizowała gospodarkę, przejmując kluczowe gałęzie przemysłu, banki i zagraniczne przedsiębiorstwa.Prywatne przedsiębiorstwa zostały zastąpione przez podmioty państwowe lub przedsięwzięcia spółdzielcze.Polityka ta zasadniczo odcięła Birmę od handlu międzynarodowego i inwestycji zagranicznych, popychając kraj w kierunku samodzielności.Skutki wdrażania birmańskiej drogi do socjalizmu były katastrofalne dla kraju.^[82] Wysiłki nacjonalizacyjne doprowadziły do ​​nieefektywności, korupcji i stagnacji gospodarczej.Rezerwy walutowe spadły, a kraj stanął w obliczu poważnych niedoborów żywności i paliwa.Gdy gospodarka się załamała, rozkwitł czarny rynek, a ogólna populacja stanęła w obliczu skrajnego ubóstwa.Izolacja od społeczności globalnej doprowadziła do zapóźnienia technologicznego i dalszego niszczenia infrastruktury.Polityka ta miała także głębokie implikacje społeczno-polityczne.Ułatwiło dziesięciolecia autorytarnych rządów wojska, tłumiąc opozycję polityczną i dławiąc wolności obywatelskie.Rząd nałożył ścisłą cenzurę i promował formę nacjonalizmu, która pozostawiła wiele mniejszości etnicznych poczuciem marginalizacji.Pomimo aspiracji do egalitaryzmu i rozwoju, birmańska droga do socjalizmu pozostawiła kraj zubożały i izolowany, a także znacząco przyczyniła się do powstania złożonej sieci problemów społecznych i gospodarczych, przed którymi stoi dziś Birma.